سرمقاله : روزی نامه ی جمهوری " خمینی و فرهنگ دفاع "

روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی دوشنبه 19 بهمن ماه سال 1394
 چه فرهنگ و چه دفاعی؟ چون فرهنگ  مورد نظر خمینی  شیاد تهاجم به روزنامه ی آیندگان و آتش زدن کتابفروشی ها وبرهم زدن میز کتاب دردانشگاه ها وخیابان ها وتهاجم وکشته نوجوانان نشریه فروش سازمان های سیاسی دراوایل انقلاب بود .همچنین تأکید برشکستن قلم ها وخاموش کردن صدا ها وافسوس خوردن که چرا با تأخیر اقدام نمود .همچنین نظرش درمورد دفاع تبدیل کردن جنگ خانمانسوز به موهبت الهی و اصرار برادامه جنگ تامنجر به  کام کشی زهر ناشی از شکست جنگ خانمانسوز 8 ساله شد  ودستآوردش هم میلیون ها کشته ومجروح وآواره و بی خانمان جنگی همراه با 1000 میلیاردلار خسارات وغرامات جنگی بود .
نوزدهم بهمن ماه هر سال یادآور سالگرد مراسم پرشکوه بیعت جمع کثیری از همافران و افسران نیروی هوائی با امام خمینی است که در سال 1357 باعث تقویت دوستان و انزوای دشمنان انقلاب شد.
اگرچه پیش از آن تاریخ هم آشکار بود که بدنه اصلی ارتش و نیروهای مسلح، گرایش به انقلاب دارد و از اینکه رژیم ستم شاهی آنها را رودرروی مردم قرار داده، بشدت نگرانند و در جستجوی فرصتی هستند که به آغوش مردم باز گردند. تماس‌های محرمانه و پنهانی با فعالان و چهره‌های برجسته انقلاب هم وجود چنین بینش و فضائی را تایید می‌کرد که به یاری خدا باعث اتخاذ تدابیری شد که انتقال قدرت با خسارات کمتری میسر شود.
علیرغم تمایل جدی و جنون آمیز برخی از فرماندهان وابسته رژیم ستم شاهی برای تشدید جنایت و کشتار، آن عقبه سخت و سرنوشت ساز را پشت سر گذاشتیم و سه روز بعد از آن بیعت تاریخ‌ساز، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید.
برخی عناصر ساده‌اندیش و گروهک‌ها خواستار «انحلال ارتش‌» شدند و حتی قبل از پیروزی انقلاب نیز درصدد برخورد نظامی و مسلحانه علیه رژیم شاهی بودند ولی «هنر امام» این بود که به وضوح از نیروهای ارتش به عنوان «فرزندان ملت» یاد کرد و به پیروان خود آموخت که بگویند «ارتش برادر ماست». پس از پیروزی انقلاب هم امام با تدابیر خاص خود فضائی را به وجود آورد که ضمن حفظ بدنه مردمی و ساختار ارتش، زمینه‌های تغییر فرهنگ شاهنشاهی به فرهنگ انقلابی و اسلامی را فراهم سازد و اقتدار ارتش که اقتدار نظام نوپای اسلامی نیز هست، همچنان حفظ و بلکه تقویت شود. با این تدابیر هوشمندانه از یکطرف عناصر فاسد، وابسته و ناسازگار با فرهنگ انقلابی و اسلامی کنار گذاشته شدند و از طرف دیگر ارتش به عنوان پشتوانه قدرتمند ملت و نظام در برابر توطئه‌های رنگارنگ دشمنان داخلی و خارجی، همچنان اثرگذار بوده و هست.
به برکت همین تدابیر امام خمینی و با تقویت بسیج مردمی نیروهای انقلابی بود که توطئه‌های فراوان دشمن در کردستان، خوزستان، بلوچستان، ترکمن صحرا و سایر نقاط کشور سرکوب شد و نیروهای انقلاب در صفوف ارتش، سپاه، بسیج و سایر نیروهای مسلح توانستند با استقامت مثال زدنی خود، تداوم انقلاب را تضمین کنند. همین «هویت مردمی» و ماهیت انقلابی در طول زمان تقویت و نهادینه شد و امروزه به درجه‌ای از بلوغ و بالندگی رسیده که دوستان انقلاب از این رهگذر منتفع شده و می‌شوند و دشمنان انقلاب نیز با خشم و نگرانی از اقتدار روزافزون نیروهای مسلح ایران یاد می‌کنند و هرگز مراتب اعتراض خود نسبت به تقویت بنیه دفاعی کشور در حوزه «بازدارندگی»‌ را پنهان نکرده‌اند. این واقعیت را نباید کتمان کرد که قدرت دفاعی کشورمان سهم قابل توجهی در تامین دستاورد بزرگ «برجام» داشته و همدوش با مقاومت ملت، کارساز بوده است.
افتخار بزرگ نظام جمهوری اسلامی اینست که برای ارتقاء همین اقتدار و بالندگی با هدف تامین بازدارندگی حداکثری در تلاش است اما در عین حال نه تنها تهدیدی برای همسایگان خود محسوب نمی‌شود بلکه عامل مهمی برای تقویت امید و اعتماد به نفس در دوستان است.
توان و تجربه گرانسنگ جمهوری اسلامی ایران همواره پشتوانه ارزشمندی برای تضمین ثبات و امنیت منطقه بوده و خواهد بود و در عین حال در لحظات سخت و سرنوشت ساز، به یاری همسایگان و سایر ملت‌ها در قلمرو مبارزه علیه تروریسم و ناامنی شتافته و تجربه‌های ارزشمند خود را در اختیار آنان قرار داده است. برگزاری طیف وسیعی از رزمایش‌ها توسط نیروهای مسلح در مقاطع مختلف تاریخی از یکطرف توانمندی‌ها، استعدادها و قابلیت‌های نظام را برای حفظ و ارتقاء امنیت ملی و منطقه‌ای به کار گرفته و از سوی دیگر فرصت‌های بی‌بدیلی برای ایجاد زمینه‌های همکاری و هماهنگی و همپوشانی قوای مسلح در زمینه‌های مختلف را به وجود آورده است.
فلسفه وجودی نیروهای مسلح، به ویژه حفظ اوج اقتدار آن همواره ایجاب می‌کند که مسئولان نظام و فرماندهان نیروهای مسلح مرتباً برای تقویت روزافزون بنیه دفاعی کشور تلاش کنند و در عین حال عملاً به همسایگان پیام روشنی از این اقتدار و هوشمندی منعکس گردد که ما امنیت خود را در امنیت و ثبات منطقه جستجو می‌کنیم و برای بالا بردن «ضریب امنیت منطقه‌ای» به تقویت بی‌حد و مرز دفاعی خود می‌پردازیم. این، روشن‌ترین پیامی است که فصل مشترک اهداف و برنامه‌های توانمندسازی، روزآمد کردن و بهینه سازی سیستم‌های دفاعی کشور را تشکیل می‌دهد و همواره در طول دوران 37 ساله پس از پیروزی انقلاب اسلامی، «استراتژی دفاعی و امنیتی» نظام و کشور محسوب شده است. تجربه تاریخ به ویژه در دوران معاصر به ما گوشزد می‌کند که رمز بقاء ملت‌ها و کشورها در اقتدار و قدرت دفاعی و بازدارندگی آنها نهفته است. اینکه دشمنان نسبت به قدرت دفاعی ایران حساسیت نشان می‌دهند، اهمیت و ضرورت ارتقاء قدرت دفاعی کشور را خاطرنشان می‌کند. درست از همین نقطه است که می‌توان به هوشمندی امام خمینی پی برد که در کوران انقلاب و در اولین روزهای بعد از پیروزی انقلاب بر حفظ نیروهای مسلح و تقویت آنها تاکید کردند. این اقدام به موقع و هوشمندانه امام به مثابه پایه‌گذاری یک فرهنگ است که باید به عنوان میراث امام تحت عنوان «فرهنگ دفاعی» نهادینه و تقویت شود.