چگونه است که زنان باید همیشه بیش از
مردان مورد بهره کشی قرارگیرند. به ویژه در مناطق محروم این بهره کشی جنسیتی بیشتر
است؟بطور مثال به دلیل کم آبی وخشکسالی در اکناف واقصی جهان ازجمله درقربه دنگانمل هند موجب شده تامردان
برخلاف قانون هند 2 تا 3 همسر یاه مسران آب داشته باشند تا ظرف های فلزی درمسیرچاه
آب درخارج ازقریه دنگانمل را پر آب نمایند وبه خانه حمل کنند تا برای ایام کم‌آبی
ذخیره شود. در ایران هم زنان باید هم خانه داری و چه داری وهم قالی بافی کنند. دربرخی ازر وستاهای
کشورهم باید ازمسیرهای دورآب موردنیازرات هیه کنند. گاهی هم شوهرانش هم چند همسردارند .چون دررژیم وارونه
ی ولایت فقیه چندهمسری قانونی است . صیغه کردن که جای خوددارد .چون محدودیتی
وجودندارد.
بهرحال سئوال است .چرا اکنون که بخشی از
جهان با مشکل کم آبی وخشکسالی مواجه است که مکمل جنگ افروزی و بی خانمانی و
فقروبیکاری وترک کشور و پناهندگی شده است . برای حل این بحران و رفع این معضل
جهانی یک تصمیم قاطع در سازمان ملل و قدرت های جهانی اتخاذ نمی شود تابه جنگ
افروزی ها و انسان کشی و آوارگی و فقر
وتبعیض وبیکاری وگرسنگی و بی آبی وخشکسالی پایان داده شود؟
فرارو- کم آبی و خشک سالی در
قریه "دنگانمل" هند باعث شده که مردان دو و حتی سه زن بگیرند؛ همسران
این مردان را "زنان آب" نام نهاده‌اند و وظیفه‌شان تامین آب لازم برای
خانه است.به گزارش فرارو به نقل از دویچه‌وله، پدیده چند همسری
در هند ممنوع است با این حال داشتن بیش از یک زن در روستای دنگانمل بسیار عادی است
و دلیل آن را نیز راه حلی برای تهیه آب عنوان می‌کنند."سخارام بهاگات" ۶۶
ساله سه زن دارد: "سخری"، "توکی" و "بهاگی". او
دلیل ازدواج با سه زن را چنین بیان می‌کند: «خانم اولم باید از بچه‌ها مراقبت می‌کرد.
و وقتی زن دوم‌ام بیمار شد و در نتیجه نمی‌توانست آب بیاورد، ناگزیر زن سوم گرفتم.»
بهاگات
همسران خود بهاگی و سخری را در مسیر چاه آب در خارج از قریه دنگانمل همراهی می‌کند.
این به اصطلاح "خانم‌های آب" (Water Wives) در مناطق
محافظه کار روستایی مورد احترام قرار دارند؛ غالب این "خانم‌های آب"
زنان بیوه‌اند. براساس ارزیابی مقامات هند، در
"مهاراشترا"، سومین ایالت بزرگ این کشوردر سال گذشته نزدیک به ۱۹هزار
روستا به آب آشامیدنی دسترسی نداشته‌اند. بهاگات و خانواده‌اش از کمبود آب
آشامیدنی و خشکسالی در ایالت مهاراشترا رنج می‌برند.به این دلیل همسران او ظرف‌های فلزی را
از چاهی واقع در خارج از روستا پر آب نموده، به خانه حمل کرده و برای ایام کم‌آبی
ذخیره می‌کنند.
