خبر ويژه
عبدي: اصلاح طلبان معطل بودند روحاني و عارف نامزد ما نبودند 12 خرداد- 94
عبدي: اصلاح طلبان معطل بودند روحاني و عارف نامزد ما نبودند 12 خرداد- 94
سربازجو شریعت نداری با
تجربه ی شیوه ی گزینه برداری وپرونده سازی و بازجویی که دارد. بنابراین از این تجربیات دراوین نامه ی کیهان باچاشنی
ازریش بریدن وپیوند سبیل زدن علیه ی مدعیان اصلاح طلب و روحانی ودولت ا ئتلافی
ورفسنجانی درراستای اهداف خاص استفاده می کند. برای همین ازعباس عبدی زندانی سابق عضو حزب منحله مشارکت بعنوان چماق بهره جسته است.
عضو مستعفي حزب مشارکت تصريح کرد در انتخابات 92، عارف شخصي شرکت کرده بود و روحاني هم اصلانامزد اصلاح طلبان نبود. عباس عبدي در گفت وگو با روزنامه شرق با بيان اينکه به عملکرد اصلاح طلبان حتي قبل از اتفاقات سال 88 انتقاد دارد مي گويد: در سال 88 ابتدا در ستاد آقاي کروبي بودم و همان زمان هم گفتم اگر آقاي خاتمي بيايد، من در ستاد هيچ نامزدي فعاليت نخواهم کرد. به محض اينکه آقاي خاتمي آمد، از ستاد آقاي کروبي خارج شدم و بعد از يک ماه (اعلام انصراف از نامزدي آقاي خاتمي) دوباره به ستاد آقاي کروبي بازگشتم. اساساً به نام جريان اصلاحات با هدف کسب قدرت وارد نشده بودم، چون عقيده نداشتم در سال88 چيزي به نام اصلاحات مي تواند حضور واقعي در انتخابات داشته باشد. تقريباً اکثر بدنه اصلاحات به سمت آقاي موسوي رفتند، ولي من که نرفتم. من آنجا (ستاد موسوي) نمي توانستم تاثيرگذار باشم، چراکه به مرور زمان ماجرا فراتر از اراده اين و آن اتفاق مي افتاد. اگر نامه به دبيرکل مشارکت در زمستان 87 را منتشر کنيد، دقيقاً اين نکات در آن پيش بيني شده است.
وي ادامه مي دهد: من با حضور خياباني موافقم، اما با لحاظ يک شرط، اينکه کسي که به خيابان مي آيد خودش بتواند بازگردد، ولي هنگامي که کسي به خيابان کشانده شود، کارش تمام است. اين براي نيروي سياسي يک سم مهلک است.
عبدي مي گويد: هيچ وقت حاضر نيستم بگويم آقا بياييد شرکت کنيد که حتماً مي بريم در واقع شرکت کردن را به نتيجه انتخابات وصل نمي کنم، چون اين يک شيوه غلط است. همچنان که در سال 76 هم اصلاح طلبان براساس نتيجه گرايي شرکت نکردند. ابتداي کار بايد موضع خود را در ارتباط با اصل مشارکت و انتخابات مشخص کنيم نه نتيجه آن. اين نقطه انحراف برخي از فعالان است و از اينجا انحراف شروع شد.
وي همچنين درباره انتخابات 92 گفت: آنچه مي گفتم اين بود که در سال 92 بايد اساس را بر شرکت در انتخابات گذاشت. هيچ وقت حاضر نبودم بگويم حتماً پيروز مي شويد، چون اين يک فريب و دروغ است. هيچ کس نمي تواند به ديگران وعده پيروزي بدهد. برخي که مي خواستند آقاي خاتمي را در سال 92 به صحنه بياورند، مي گفتند انتخابات براي آنان فرع بر موضوع ديگري که مبارزه است، بود. من در آن زمان هيچ وقت وعده پيروزي ندادم. چون هيچ قطعيتي در اين باره وجود ندارد. شما وقتي تصميم به مشارکت گرفتيد و اصل مشارکت را پذيرفتيد، آن موقع مي توانيد روي نحوه شرکت و چگونگي صحبت کنيد و بررسي کنيد چگونه بايد عمل کرد که اولاً مشارکت ممکن و معقول باشد و ثانياً بيشترين شانس را براي پيروزي داشته باشيم و بيشترين راي را کسب کنيم. اما آن زمان هيچ کس از مرحله اول عبور نکرد و بخش عمده اي حتي تا دو، سه روز آخر حاضر نشدند شرکت کنند، عده اي هم که کلاتحريم کردند، ولي اگر از اين مرحله عبور مي کردند بايد فردي را به عنوان نامزد خود معرفي مي کردند، اما چون اين کار را نکردند نامزدي هم نداشتند.
عبدي تصريح کرد: روحاني که اصلاً نامزد اصلاح طلبان نبود، عارف هم که شخصي شرکت کرده بود، حتي گفتند عارف اصلاح طلب بدلي است. در مراسم ختم آقاي طاهري که چند روز پيش از انتخابات بود، وقتي با يکي از دوستان درباره انتخابات بحث شده بود؛ گفته بود انتخابات چيه؟ ما اصلاً شرکت نمي کنيم. اساس شرکت را قبول نداشتند. باز هم با يک منطق اشتباه پشت آقاي روحاني آمدند و ايستادند. به نتيجه نگاه نکنيد. به منطق پشت آن نگاه کنيد. منطق آنها هم اين بود که چاره اي نداريم. درحالي که نيروي سياسي بايد از ابتدا، تصميم خود را بگيرد، حتي اگر از ابتدا همين آقاي روحاني را کانديدا و از او حمايت مي کردند و سعي مي کردند راي بياورند بهتر از اين بي واکنشي بود.
عباس عبدي در ادامه مصاحبه با مرور اتفاقات سال 88 مي گويد: دوستاني که به نتايج انتخابات 88 اعتراض دارند، متوجه نيستند طرف مقابل آنها به رفتار اين دوستان استناد مي کند و مي گويد شما به صورت ابزاري به انتخابات نگاه مي کنيد. انتخابات مگر ساز و کاري نيست که يک سيستم طراحي کرده است؟ اين ساز و کار که نمي تواند ساختار خود را ذاتاً نقض کند و به حربه اي عليه آن تبديل شود. اين ساز و کار مي تواند ساختار را تغيير دهد، اما به صورت بنياني نقض نمي کند.مي گويند مي خواهد راي را گرفته و پروژه خود را که پروژه اي مخالف اساس حکومت است به پيش ببرد. در هر نظامي هر کسي مي تواند درپي اين تحول باشد، ولي از طريق انتخابات همان نظام شدني نيست.
وي با بيان اينکه رقابت در روز انتخابات تمام مي شود، تصريح مي کند: اما 22 خرداد 88 عکس اين قضيه اتفاق افتاد. گويي مبارزه اصلي از 23 خرداد شروع مي شود. اين انتخابات نيست و نبايد نام آن را انتخابات گذاشت. حتي اگر اسم آن انتخابات باشد رسم آن انتخابات نبود. هيچ نيروي اصلاح طلبي نبايد در چنين فرآيندي شرکت کند يا حداقل چنين فرآيندي را شکل دهد. من به آقاي موسوي اعتراضي ندارم، اعتراض من به اصلاح طلبان است.
عضو مستعفي حزب مشارکت تصريح کرد در انتخابات 92، عارف شخصي شرکت کرده بود و روحاني هم اصلانامزد اصلاح طلبان نبود. عباس عبدي در گفت وگو با روزنامه شرق با بيان اينکه به عملکرد اصلاح طلبان حتي قبل از اتفاقات سال 88 انتقاد دارد مي گويد: در سال 88 ابتدا در ستاد آقاي کروبي بودم و همان زمان هم گفتم اگر آقاي خاتمي بيايد، من در ستاد هيچ نامزدي فعاليت نخواهم کرد. به محض اينکه آقاي خاتمي آمد، از ستاد آقاي کروبي خارج شدم و بعد از يک ماه (اعلام انصراف از نامزدي آقاي خاتمي) دوباره به ستاد آقاي کروبي بازگشتم. اساساً به نام جريان اصلاحات با هدف کسب قدرت وارد نشده بودم، چون عقيده نداشتم در سال88 چيزي به نام اصلاحات مي تواند حضور واقعي در انتخابات داشته باشد. تقريباً اکثر بدنه اصلاحات به سمت آقاي موسوي رفتند، ولي من که نرفتم. من آنجا (ستاد موسوي) نمي توانستم تاثيرگذار باشم، چراکه به مرور زمان ماجرا فراتر از اراده اين و آن اتفاق مي افتاد. اگر نامه به دبيرکل مشارکت در زمستان 87 را منتشر کنيد، دقيقاً اين نکات در آن پيش بيني شده است.
وي ادامه مي دهد: من با حضور خياباني موافقم، اما با لحاظ يک شرط، اينکه کسي که به خيابان مي آيد خودش بتواند بازگردد، ولي هنگامي که کسي به خيابان کشانده شود، کارش تمام است. اين براي نيروي سياسي يک سم مهلک است.
عبدي مي گويد: هيچ وقت حاضر نيستم بگويم آقا بياييد شرکت کنيد که حتماً مي بريم در واقع شرکت کردن را به نتيجه انتخابات وصل نمي کنم، چون اين يک شيوه غلط است. همچنان که در سال 76 هم اصلاح طلبان براساس نتيجه گرايي شرکت نکردند. ابتداي کار بايد موضع خود را در ارتباط با اصل مشارکت و انتخابات مشخص کنيم نه نتيجه آن. اين نقطه انحراف برخي از فعالان است و از اينجا انحراف شروع شد.
وي همچنين درباره انتخابات 92 گفت: آنچه مي گفتم اين بود که در سال 92 بايد اساس را بر شرکت در انتخابات گذاشت. هيچ وقت حاضر نبودم بگويم حتماً پيروز مي شويد، چون اين يک فريب و دروغ است. هيچ کس نمي تواند به ديگران وعده پيروزي بدهد. برخي که مي خواستند آقاي خاتمي را در سال 92 به صحنه بياورند، مي گفتند انتخابات براي آنان فرع بر موضوع ديگري که مبارزه است، بود. من در آن زمان هيچ وقت وعده پيروزي ندادم. چون هيچ قطعيتي در اين باره وجود ندارد. شما وقتي تصميم به مشارکت گرفتيد و اصل مشارکت را پذيرفتيد، آن موقع مي توانيد روي نحوه شرکت و چگونگي صحبت کنيد و بررسي کنيد چگونه بايد عمل کرد که اولاً مشارکت ممکن و معقول باشد و ثانياً بيشترين شانس را براي پيروزي داشته باشيم و بيشترين راي را کسب کنيم. اما آن زمان هيچ کس از مرحله اول عبور نکرد و بخش عمده اي حتي تا دو، سه روز آخر حاضر نشدند شرکت کنند، عده اي هم که کلاتحريم کردند، ولي اگر از اين مرحله عبور مي کردند بايد فردي را به عنوان نامزد خود معرفي مي کردند، اما چون اين کار را نکردند نامزدي هم نداشتند.
عبدي تصريح کرد: روحاني که اصلاً نامزد اصلاح طلبان نبود، عارف هم که شخصي شرکت کرده بود، حتي گفتند عارف اصلاح طلب بدلي است. در مراسم ختم آقاي طاهري که چند روز پيش از انتخابات بود، وقتي با يکي از دوستان درباره انتخابات بحث شده بود؛ گفته بود انتخابات چيه؟ ما اصلاً شرکت نمي کنيم. اساس شرکت را قبول نداشتند. باز هم با يک منطق اشتباه پشت آقاي روحاني آمدند و ايستادند. به نتيجه نگاه نکنيد. به منطق پشت آن نگاه کنيد. منطق آنها هم اين بود که چاره اي نداريم. درحالي که نيروي سياسي بايد از ابتدا، تصميم خود را بگيرد، حتي اگر از ابتدا همين آقاي روحاني را کانديدا و از او حمايت مي کردند و سعي مي کردند راي بياورند بهتر از اين بي واکنشي بود.
عباس عبدي در ادامه مصاحبه با مرور اتفاقات سال 88 مي گويد: دوستاني که به نتايج انتخابات 88 اعتراض دارند، متوجه نيستند طرف مقابل آنها به رفتار اين دوستان استناد مي کند و مي گويد شما به صورت ابزاري به انتخابات نگاه مي کنيد. انتخابات مگر ساز و کاري نيست که يک سيستم طراحي کرده است؟ اين ساز و کار که نمي تواند ساختار خود را ذاتاً نقض کند و به حربه اي عليه آن تبديل شود. اين ساز و کار مي تواند ساختار را تغيير دهد، اما به صورت بنياني نقض نمي کند.مي گويند مي خواهد راي را گرفته و پروژه خود را که پروژه اي مخالف اساس حکومت است به پيش ببرد. در هر نظامي هر کسي مي تواند درپي اين تحول باشد، ولي از طريق انتخابات همان نظام شدني نيست.
وي با بيان اينکه رقابت در روز انتخابات تمام مي شود، تصريح مي کند: اما 22 خرداد 88 عکس اين قضيه اتفاق افتاد. گويي مبارزه اصلي از 23 خرداد شروع مي شود. اين انتخابات نيست و نبايد نام آن را انتخابات گذاشت. حتي اگر اسم آن انتخابات باشد رسم آن انتخابات نبود. هيچ نيروي اصلاح طلبي نبايد در چنين فرآيندي شرکت کند يا حداقل چنين فرآيندي را شکل دهد. من به آقاي موسوي اعتراضي ندارم، اعتراض من به اصلاح طلبان است.
