دولت نقدپذير است به شرط اينكه كسي حرف نزند!

خبر ويژه 
دولت نقدپذير است به شرط اينكه كسي حرف نزند!  26 خرداد-94
مثل اینکه سربازجو شریعت نداری مدیر مسئول اوین نامه ی کیهان ونماینده ی ویژه ولی فقیه دراین اوین نامه همچون خمینی شیاد و  جانشین وی خامنه ای رمال باور دارد  که خیلی ا نتقاد  پذیراست وبا شیوه  تجربه ی بازجویی زندان اوین سناریوسازی نمی کند که که تیتر زده دولت نقدپذیر است به شرط اینکه کسی حزف نزند!

تجربه نشان داده است که وقتي کار به انتقاد از دولت مي رسد، اين شعارهاي زيبا رنگ باخته و به فراموشي سپرده مي شوند و در مقابل، گروه هاي فشار دولت و سرهنگ هاي فرهنگي آستين بالازده و وارد کارزار مي شوند.
    رجانيوز در گزارشي نوشت روز شنبه حسن روحاني در نشست خبري خود در جمع خبرنگاران داخلي و خارجي، گريزي هم به انتقادات مخالفان خود زد و گفت: «حرف هاي غير واقعي زدن کار نادرستي است ضمن اينکه نقد مشفقانه بسيار خوب، ضروري و لازم و به نفع دولت است. چون اگر اجازه نقد ندهند معنايش اين است که دولت مستبدي است. يا ما خودمان را بي نقص و بي عيب مي دانيم به هر حال دولت اشتباه مي کند و نقص دارد. ما دولت معصوم نيستيم و يا اينکه دنبال اين است که کار استبدادي بکند و مستبد باشد، اين هم نادرست است.

    البته اين براي چندمين بار است که «روحاني» در طول دوران رياست جمهوري خود، چنين اظهاراتي را درباره لزوم نقد آزادانه رفتارهاي دولت بر زبان مي آورد. چنانکه در مراسم اختتاميه بيستمين جشنواره مطبوعات، خبرگزاري ها و پايگاه هاي اطلاع رساني که در اسفند سال 92 برگزار شد، پيرامون آزادي بيان در بين اهالي رسانه عنوان کرده بود: «بي ترديد اگر در جامعه اي دهان ها بسته شود و قلم ها شکسته شود، اعتماد عمومي در آن جامعه از بين خواهد رفت و چشم ها و گوش ها به سمت امکانات ارتباطاتي بيگانگان خواهد رفت. بگذاريم ميدان قلم و بيان، ميدان بازي باشد تا حقايق براي مردم و جامعه تبيين شود. اما آيا اهالي دولت اعتدال، واقعاً در عمل هم به اين گفته ها اعتقاد دارند؟ 

    رجانيوز مي افزايد: حقيقت آن است که اتفاقات دو سال گذشته حوزه فرهنگ، حکايت از استانداردهاي دوگانه دولت مردان در مواجهه با انتقادات دارد. چنانکه في المثل روند فعلي سينما نشان مي دهد دولت تدبير و اميد، نسبت به انتقاد از کليت نظام و به خصوص انتقاد از دولت گذشته و بازنمايي معوج از حوادث سال 88 و ايضا عبور فيلم ها از خطوط قرمز اخلاقي و اعتقادي، گارد به شدت بازي دارد. تا آنجا که فيلم ها و مستندهاي توقيف شده از گنجه ها بيرون کشيده شده و يکي پس از ديگري روي پرده مي روند و اعتراض منتقدين نيز، با جملاتي از اين قبيل که «نمي شود هنرمند را محدود کرد» و «بايد به هنرمندان اعتماد نمود» و «نبايد فضا را بست» پاسخ داده مي شود.

    اما تجربه نشان داده است که وقتي کار به انتقاد از دولت مي رسد، اين شعارهاي زيبا رنگ باخته و به فراموشي سپرده مي شوند و در مقابل، گروه هاي فشار دولت و سرهنگ هاي فرهنگي آستين بالازده و وارد کارزار مي شوند. به عنوان نمونه، نحوه مواجهه دولت تدبير و اميد با مستند تاريخي «من روحاني هستم» به وضوح مويد اين استانداردهاي دوگانه و البته سعه صدر به شدت پايين دولت است. به طور مثال سخنگوي دولت و همچنين مشاور روحاني تهديد بر برخورد قضايي با سازندگان مستند من روحاني هستم کردند.

    نمونه هايي متعدد نشان مي دهد که آزادي بيان تا آنجا که دولت را با انتقاد مواجه نکند، مقبول است؛ حتي اگر کليت نظام زير سوال رفته باشد. چنانکه چنين سياستي در دولت اصلاحات نيز مسبوق به سابقه است. في المثل، در کوران اکران فيلم هاي قبح شکن اخلاقي و تين ايجري و آثار بي پرده اي چون «زندان زنان» و «نسل سوخته» و «پارتي» و «سگ کشي» و...، فيلمي مثل «آقاي رئيس جمهور» (ابوالقاسم طالبي - 1379) فقط به علت سمت و سوي انتقادي از دولت و شباهت کاراکتر نخست آن با رئيس جمهور وقت، تنها يک هفته اکران و سپس توقيف شد.

    اما واضح ترين تصويري که از طاقت پايين دولت در برابر انتقاد و خوي نقدناپذيري دولت مردان مي توان ترسيم کرد، مربوط مي شود به نحوه مواجهه دولت با دو رئيس سازمان صدا و سيما و واکنش دولت به برنامه هاي انتقادي رسانه ملي. به عنوان نمونه، اتفاقات جالب و بامزه مربوط به گفت وگوهاي «روحاني» با مردم در تلويزيون، خود به تنهايي گوياي روحيه «نقدناپذيري» و حامي تک صدايي دولت است. چنانکه اصرار «حسن روحاني» براي تعيين مجري گفت وگوهاي خود با مردم و دخالت در ريز دکور و ديگر جزئيات، تا يک سال نخست دولت، مايه شگفتي بسياري از اهالي رسانه شده بود. چه آنکه اين سطح از يک جانبه گرايي و تماميت خواهي در يک گفت وگوي تلويزيوني، پيش از اين هيچ گاه سابقه نداشت.

    روز جمعه، شبکه سيما در حالي که قرار بود مثل هميشه از حدود ساعت 5 مناظره اين هفته را با موضوع «بررسي عملکرد دولت در ساماندهي به وضع يارانه ها و تفکيک افراد واجد شرايط با ساير افراد براي دريافت اين امتياز» روي آنتن ببرد، به دلايلي که البته اعلام نشد، آنتن را به بازپخش برنامه شبانه «امشب» مربوط به دوشنبه شب اختصاص داد. گرچه مي شد حدس زد که چه اتفاقاتي در پشت پرده رخ داده است و کدام فشارها باعث تعطيلي برنامه مناظره و قطع تريبون منتقدان اقتصادي دولت شده است. از طرفي، در واپسين ساعات شب جمعه، شبکه يک سيما در پي درخواست هاي مکرر مردم، طبق اعلام قبلي قرار بود اقدام به بازپخش مستند «سکوت استقلال، فرياد پيروزي» (قسمت سوم مجموعه مستند سال هاي هسته اي برنامه «ثريا») کند، اما علي رغم پخش مکرر تيزرهاي اين برنامه، پخش اين مستند پرطرفدار هم لغو شد.