اوین
نامه ی کیهان 5 شنبه 24 اردیبهشت ماه سال 1394
يادداشت روز اوین نامه ی کیهان "توطئه بين المللي
كردن پرونده سياسي يمن"
مطبوعات
درون مرزي و فرامرزي آل سعود از چند روز قبل، ايران را به عنوان کشوري مسلمان و
موثر که خير مسلمانان را مي خواهد، مورد خطاب قرار داده و از رهبري معظم آن خواسته
اند که براي متوقف کردن جنگي که شعله ور ماندن آن به نفع رژيم صهيونيستي است،
اقدام نمايد! همزمان با اين لحن مسلمان دوستانه و آشتي جويانه، هواپيماهاي جنگي
رژيم عربستان طي يک هفته اخير که بحث برقراري آتش بس مطرح شده است، بر شدت حملات
عليه منازل، اماکن و شهروندان مظلوم يمني افزوده و طي 48 ساعت گذشته به اوج خود
رسانده اند.
روزهاي گذشته روزنامه هاي الحيات و شرق الاوسط که لندن آن را از جانب عربستان منتشر مي کند و روزنامه «عکاظ» چاپ داخل عربستان، در مقالات متعدد خود از ايران و بخصوص رهبر معظم انقلاب اسلامي خواسته اند که به حل منازعه يمن کمک نمايد. الحيات روز دوشنبه گذشته در مقاله اي با عنوان «يا قادت تعالوا الي کلمه سواء» نوشته است: «ما و شما- ايران- فقط در بعضي از روش ها با هم اختلاف داريم و اين در حالي است که ما هر دو با رژيم صهيونيستي دشمن هستيم و آن را دشمن اول مسلمين مي دانيم پس چرا بايد بر موارد اختلاف با يکديگر تاکيد نمائيم». روزنامه عکاظ نيز در همين روز و طي مقاله اي نوشته است: «خونريزي ما را به هدف نمي رساند و اين به نفع ايران يا عربستان نيست که جنگ استمرار داشته باشد». درخواست عربستان براي وساطت ايران در اين جنگ در حالي است که در آغاز جنگ وزير خارجه وقت عربستان در هنگام پاسخ به سوالات درباره جنگ يمن گفت اين جنگ ارتباطي به ايران ندارد و مسئله اي عربي است. کما اينکه مقامات ديگر عربستان نيز طي هفته هاي اول جنگ با وابسته خواندن نيروهاي انصارالله به ايران، عليه کشور ما موضع گرفتند با اين وصف امروز به کار بردن مکرر عباراتي مثل «يا سماحهًْ الامام المرشد علي الخامنه اي» در مقالات «الحيات» به خودي خود نشان مي دهد که عربستان در اين جنگ به بن بست رسيده و براي برون رفت از آن چشم به ايران دوخته است.
عربستان به خوبي مي داند که اين جنگ نمي تواند ادامه پيدا کند و اگر يک ماه ديگر هم ادامه يابد، نتيجه اي به دست نمي آيد، بنابراين ناچار است فکري براي پايان دادن به آن بنمايد. در اين صحنه عربستان بطور جدي نگران حذف شدن از روند مذاکرات سياسي و جايگزين شدن تهران به جاي رياض است. همين دو روز پيش آمريکايي ها بروز دادند که مذاکرات يمني ها از رياض به ژنو منتقل مي شود. اين را کري در گفتگوي تلفني به وزير خارجه ايران اطلاع داده و البته خواسته است که به نوعي به ظريف بفروشد. اين در حالي است که آمريکا در اين جابجايي که البته هنوز درباره شکل گيري اين گفتگوها ترديدهاي جدي وجود دارد، نقشي ايفا نکرده است.
جابجايي مذاکرات از رياض به هر جاي ديگر، خلاف قطعنامه 2216 شوراي امنيت سازمان ملل مي باشد و اين آغاز اعتبارزدايي از قطعنامه هاي ضد يمني شوراي امنيت و بويژه مهمترين آن يعني قطعنامه 2216 است. در متن اين قطعنامه بر محوريت شوراي همکاري خليج فارس و نقش عربستان تاکيد زيادي شده است. مقامات سعودي مي دانند انتقال مذاکرات از رياض به معناي حذف و يا به حاشيه رفتن نقش عربستان و شوراي همکاري است. با اين وصف عربستان در اين صحنه علامت مي دهد که حاضر است نقش منطقه اي ايران را به رسميت بشناسد مشروط بر اينکه ايران نيز براي عربستان در منطقه نقشي قايل باشد. الحيات در مقاله اي به قلم سردبير که با نام مستعار عبدالسلام منتشر شده، نوشته است«اعراب نمي توانند بر ايران سيطره پيدا کنند کما اينکه ايران نيز نمي تواند بر سرزمين عرب مسلط شود حالاکه اينگونه است رهبران ايران کمک کنند تا فتنه هاي طايفه اي مهار شوند.»
اما رژيم سعودي همزمان با اين زبان رسانه اي، در صحنه يمن بر شدت عمليات نظامي خود افزوده است. از روز پنجشنبه گذشته که بحث آتش بس 5 روزه مطرح گرديد، شهرهاي شمالي يمن بيش از هر روز ديگر در دوره جنگ مورد حمله واقع شده اند و حال آنکه براساس برنامه کار «اعادهًْ الامل» که از روز بيست و هشتم جنگ آغاز شد، حملات هوايي روي مناطق درگيري انصارالله با عوامل جريان اصلاح و هادي و... متمرکز شد. تمرکز عمليات روي صعده، مران و عمران و بخصوص حمله به مراکز مذهبي و تاريخي زيديه در اين روزها براي آن است که انصار کوتاه بيايد کما اينکه در همين روزها جنگ رواني گسترده اي که مبتني بر پيشروي تروريست هاي وابسته به عربستان يعني جبهه النصره در سوريه و در معرض تهديد قرار گرفتن دمشق راه افتاد، همه دروغ بود و با اين هدف دنبال شد که ايران با احساس خطر از تغيير شرايط در سوريه، انصارالله يمن را براي پذيرش برنامه سياسي آل سعود براي آينده يمن تحت فشار قرار دهد.
به طور کلي تشديد عمليات نظامي در زمان نزديک به اعلام آتش بس، ارزش نظامي ندارد و با يکي از دو هدف صورت مي گيرد: تثبيت پيروزي براي ارتشي که پيروزي هايي را بدست آورده يا پيروزي نمايي ارتشي که عليرغم هزينه زياد، شکست خورده است. حملات اين روزهاي ارتش عربستان به مناطق شمالي يمن براي آن است که ضمن تحت فشار قراردادن ايران و انصارالله، وانمود شود که ارتش سعودي کماکان ابتکار عمل را در جنگ در دست دارد و اين در حالي است که اگر فرض بر پذيرش عربستان بعنوان يک طرف در گفت وگوهاي بعد از جنگ پيرامون يمن باشد، اين سوال پيش مي آيد که الان عربستان چه چيزي را براي آوردن بر سر ميز دارد؟
با فرض اينکه بطور واقعي، آتش بس در جنگ عليه يمن اتفاق افتاده و رژيم آل سعود پذيرفته باشد که شليک به يمن را ولو براي 5 روز متوقف کند، انصارالله در صحنه ميدان کاملاً دست برتر را دارد. دو روز پيش يکي از مقامات دولت اوباما از قول او گفت «هرکس در هر کجاست در همانجا باشد، ما مي گوئيم شليک متوقف شود». انصارالله در اين ميان سه شهر تعز، عدن و مارب که جريان وابسته اخواني - وهابي اصلاح در آنها نفوذ زيادي داشت را تحت سيطره درآورده و جايي براي عوامل سعودي باقي نمانده است. ارتش يمن که يک نهاد قانوني است در کنار انصارالله قراردارد و لااقل 15 حزب کوچک و بزرگ يمني با انصارالله در ائتلاف مي باشند و اينکه قبايل يمني نيز نوعاً با انصار همراهي دارند با اين وصف اگر مذاکره اي شکل بگيرد و اين مذاکره يمني- يمني باشد عربستان و عوامل آن در کجاي ماجرا مي توانند قرار بگيرند؟
با توجه به اينکه عربستان، شوراي همکاري و اتحاديه عرب عملاً نمي توانند نقش موثري در روند سياسي داشته باشند، بين المللي شدن پرونده اگر چه يک فرصت محدود به حساب مي آيد ولي براي آل سعود مغتنم است. هر چند بين المللي کردن پرونده يمن با روح و اصول حاکم بر قطعنامه 2216 و اهداف منطقه اي آل سعود در مغايرت کامل مي باشد و از اين جهت بزرگترين ضربه به اين قطعنامه به حساب مي آيد، اما عربستان بين حل يمني- يمني پرونده و حل بين المللي پرونده، دومي را کم ضررتر مي داند.
درباره اينکه آيا پرونده سياسي يمن بين المللي مي شود يا نه ترديد جدي وجود دارد چرا که جريانات پيروز صحنه يمن از جمله انصارالله هيچ تمايلي به خارج شدن پرونده سياسي از داخل يمن ندارند. بين المللي شدن باعث زمانبر شدن حل پرونده مي شود. سابقه گفتگوهاي بين المللي درباره سوريه، کره و پرونده هسته اي ايران به خوبي بيانگر آن است که بين المللي کردن، يک پروسه فرسايشي است و حال آنکه يمني ها همين الان به يک «دولت مسئول» که معرف کل جغرافياي يمن باشد احتياج دارند!
شايد روسيه اولين کشوري بود که بحث «حل بين المللي» رامطرح کرد اما درباره اينکه نگاه روسيه به يمن چيست هم ابهامات زيادي وجود دارد. چيني ها معتقدند براي روسيه که نيازي به باب المندب، درياي سرخ و خليج عدن ندارد، طولاني شدن پرونده اي که يک طرف آن آمريکا و رژيم هاي وابسته به آن باشد، فرصتي مهم به حساب مي آيد. بسياري از تحليلگران آشنا به مسايل روسيه نيز «راي ممتنع» نماينده مسکو به قطعنامه 2216 را ناشي از اين نگرش مي دانند.
بهرحال طرح بين المللي کردن پرونده سياسي يمن به نفع يمني ها نيست و ايران بعنوان صادق ترين حامي مردم مظلوم يمن بايد مانع شکل گيري يک روند سياسي بين المللي بنام حل بحران سياسي يمن شود.
مردم يمن همانگونه که خود هوشمندانه اين جنگ نابرابر را به دفاعي مقدس تبديل و اداره کردند، مي توانند روند سياسي را نيز به خوبي در داخل شکل داده و سريعتر به يک دولت کارآمد برسند. سعدالله زارعي
روزهاي گذشته روزنامه هاي الحيات و شرق الاوسط که لندن آن را از جانب عربستان منتشر مي کند و روزنامه «عکاظ» چاپ داخل عربستان، در مقالات متعدد خود از ايران و بخصوص رهبر معظم انقلاب اسلامي خواسته اند که به حل منازعه يمن کمک نمايد. الحيات روز دوشنبه گذشته در مقاله اي با عنوان «يا قادت تعالوا الي کلمه سواء» نوشته است: «ما و شما- ايران- فقط در بعضي از روش ها با هم اختلاف داريم و اين در حالي است که ما هر دو با رژيم صهيونيستي دشمن هستيم و آن را دشمن اول مسلمين مي دانيم پس چرا بايد بر موارد اختلاف با يکديگر تاکيد نمائيم». روزنامه عکاظ نيز در همين روز و طي مقاله اي نوشته است: «خونريزي ما را به هدف نمي رساند و اين به نفع ايران يا عربستان نيست که جنگ استمرار داشته باشد». درخواست عربستان براي وساطت ايران در اين جنگ در حالي است که در آغاز جنگ وزير خارجه وقت عربستان در هنگام پاسخ به سوالات درباره جنگ يمن گفت اين جنگ ارتباطي به ايران ندارد و مسئله اي عربي است. کما اينکه مقامات ديگر عربستان نيز طي هفته هاي اول جنگ با وابسته خواندن نيروهاي انصارالله به ايران، عليه کشور ما موضع گرفتند با اين وصف امروز به کار بردن مکرر عباراتي مثل «يا سماحهًْ الامام المرشد علي الخامنه اي» در مقالات «الحيات» به خودي خود نشان مي دهد که عربستان در اين جنگ به بن بست رسيده و براي برون رفت از آن چشم به ايران دوخته است.
عربستان به خوبي مي داند که اين جنگ نمي تواند ادامه پيدا کند و اگر يک ماه ديگر هم ادامه يابد، نتيجه اي به دست نمي آيد، بنابراين ناچار است فکري براي پايان دادن به آن بنمايد. در اين صحنه عربستان بطور جدي نگران حذف شدن از روند مذاکرات سياسي و جايگزين شدن تهران به جاي رياض است. همين دو روز پيش آمريکايي ها بروز دادند که مذاکرات يمني ها از رياض به ژنو منتقل مي شود. اين را کري در گفتگوي تلفني به وزير خارجه ايران اطلاع داده و البته خواسته است که به نوعي به ظريف بفروشد. اين در حالي است که آمريکا در اين جابجايي که البته هنوز درباره شکل گيري اين گفتگوها ترديدهاي جدي وجود دارد، نقشي ايفا نکرده است.
جابجايي مذاکرات از رياض به هر جاي ديگر، خلاف قطعنامه 2216 شوراي امنيت سازمان ملل مي باشد و اين آغاز اعتبارزدايي از قطعنامه هاي ضد يمني شوراي امنيت و بويژه مهمترين آن يعني قطعنامه 2216 است. در متن اين قطعنامه بر محوريت شوراي همکاري خليج فارس و نقش عربستان تاکيد زيادي شده است. مقامات سعودي مي دانند انتقال مذاکرات از رياض به معناي حذف و يا به حاشيه رفتن نقش عربستان و شوراي همکاري است. با اين وصف عربستان در اين صحنه علامت مي دهد که حاضر است نقش منطقه اي ايران را به رسميت بشناسد مشروط بر اينکه ايران نيز براي عربستان در منطقه نقشي قايل باشد. الحيات در مقاله اي به قلم سردبير که با نام مستعار عبدالسلام منتشر شده، نوشته است«اعراب نمي توانند بر ايران سيطره پيدا کنند کما اينکه ايران نيز نمي تواند بر سرزمين عرب مسلط شود حالاکه اينگونه است رهبران ايران کمک کنند تا فتنه هاي طايفه اي مهار شوند.»
اما رژيم سعودي همزمان با اين زبان رسانه اي، در صحنه يمن بر شدت عمليات نظامي خود افزوده است. از روز پنجشنبه گذشته که بحث آتش بس 5 روزه مطرح گرديد، شهرهاي شمالي يمن بيش از هر روز ديگر در دوره جنگ مورد حمله واقع شده اند و حال آنکه براساس برنامه کار «اعادهًْ الامل» که از روز بيست و هشتم جنگ آغاز شد، حملات هوايي روي مناطق درگيري انصارالله با عوامل جريان اصلاح و هادي و... متمرکز شد. تمرکز عمليات روي صعده، مران و عمران و بخصوص حمله به مراکز مذهبي و تاريخي زيديه در اين روزها براي آن است که انصار کوتاه بيايد کما اينکه در همين روزها جنگ رواني گسترده اي که مبتني بر پيشروي تروريست هاي وابسته به عربستان يعني جبهه النصره در سوريه و در معرض تهديد قرار گرفتن دمشق راه افتاد، همه دروغ بود و با اين هدف دنبال شد که ايران با احساس خطر از تغيير شرايط در سوريه، انصارالله يمن را براي پذيرش برنامه سياسي آل سعود براي آينده يمن تحت فشار قرار دهد.
به طور کلي تشديد عمليات نظامي در زمان نزديک به اعلام آتش بس، ارزش نظامي ندارد و با يکي از دو هدف صورت مي گيرد: تثبيت پيروزي براي ارتشي که پيروزي هايي را بدست آورده يا پيروزي نمايي ارتشي که عليرغم هزينه زياد، شکست خورده است. حملات اين روزهاي ارتش عربستان به مناطق شمالي يمن براي آن است که ضمن تحت فشار قراردادن ايران و انصارالله، وانمود شود که ارتش سعودي کماکان ابتکار عمل را در جنگ در دست دارد و اين در حالي است که اگر فرض بر پذيرش عربستان بعنوان يک طرف در گفت وگوهاي بعد از جنگ پيرامون يمن باشد، اين سوال پيش مي آيد که الان عربستان چه چيزي را براي آوردن بر سر ميز دارد؟
با فرض اينکه بطور واقعي، آتش بس در جنگ عليه يمن اتفاق افتاده و رژيم آل سعود پذيرفته باشد که شليک به يمن را ولو براي 5 روز متوقف کند، انصارالله در صحنه ميدان کاملاً دست برتر را دارد. دو روز پيش يکي از مقامات دولت اوباما از قول او گفت «هرکس در هر کجاست در همانجا باشد، ما مي گوئيم شليک متوقف شود». انصارالله در اين ميان سه شهر تعز، عدن و مارب که جريان وابسته اخواني - وهابي اصلاح در آنها نفوذ زيادي داشت را تحت سيطره درآورده و جايي براي عوامل سعودي باقي نمانده است. ارتش يمن که يک نهاد قانوني است در کنار انصارالله قراردارد و لااقل 15 حزب کوچک و بزرگ يمني با انصارالله در ائتلاف مي باشند و اينکه قبايل يمني نيز نوعاً با انصار همراهي دارند با اين وصف اگر مذاکره اي شکل بگيرد و اين مذاکره يمني- يمني باشد عربستان و عوامل آن در کجاي ماجرا مي توانند قرار بگيرند؟
با توجه به اينکه عربستان، شوراي همکاري و اتحاديه عرب عملاً نمي توانند نقش موثري در روند سياسي داشته باشند، بين المللي شدن پرونده اگر چه يک فرصت محدود به حساب مي آيد ولي براي آل سعود مغتنم است. هر چند بين المللي کردن پرونده يمن با روح و اصول حاکم بر قطعنامه 2216 و اهداف منطقه اي آل سعود در مغايرت کامل مي باشد و از اين جهت بزرگترين ضربه به اين قطعنامه به حساب مي آيد، اما عربستان بين حل يمني- يمني پرونده و حل بين المللي پرونده، دومي را کم ضررتر مي داند.
درباره اينکه آيا پرونده سياسي يمن بين المللي مي شود يا نه ترديد جدي وجود دارد چرا که جريانات پيروز صحنه يمن از جمله انصارالله هيچ تمايلي به خارج شدن پرونده سياسي از داخل يمن ندارند. بين المللي شدن باعث زمانبر شدن حل پرونده مي شود. سابقه گفتگوهاي بين المللي درباره سوريه، کره و پرونده هسته اي ايران به خوبي بيانگر آن است که بين المللي کردن، يک پروسه فرسايشي است و حال آنکه يمني ها همين الان به يک «دولت مسئول» که معرف کل جغرافياي يمن باشد احتياج دارند!
شايد روسيه اولين کشوري بود که بحث «حل بين المللي» رامطرح کرد اما درباره اينکه نگاه روسيه به يمن چيست هم ابهامات زيادي وجود دارد. چيني ها معتقدند براي روسيه که نيازي به باب المندب، درياي سرخ و خليج عدن ندارد، طولاني شدن پرونده اي که يک طرف آن آمريکا و رژيم هاي وابسته به آن باشد، فرصتي مهم به حساب مي آيد. بسياري از تحليلگران آشنا به مسايل روسيه نيز «راي ممتنع» نماينده مسکو به قطعنامه 2216 را ناشي از اين نگرش مي دانند.
بهرحال طرح بين المللي کردن پرونده سياسي يمن به نفع يمني ها نيست و ايران بعنوان صادق ترين حامي مردم مظلوم يمن بايد مانع شکل گيري يک روند سياسي بين المللي بنام حل بحران سياسي يمن شود.
مردم يمن همانگونه که خود هوشمندانه اين جنگ نابرابر را به دفاعي مقدس تبديل و اداره کردند، مي توانند روند سياسي را نيز به خوبي در داخل شکل داده و سريعتر به يک دولت کارآمد برسند. سعدالله زارعي
