اوین
نامه ی کیهان یکشنبه 27 اردیبهشت ماه سال 1394
يادداشت روز اوین نامه ی کیهان "عكس يادگاري و ديگر
هيچ ! "
همکار وهم قلم یادداشت روز نویسا وین نامه ی کیهان سربازجو
شریعت نداری از موضع ضد آمریکایی و عربستانی وکشورهای شورای همکاری منطقه ودعوت
اخیر اوباما ازا ینان قلمفرسایی کرده است . البته بدون آنکه بگوید سیاست مماشات
پشت پرده با شیطان بزرگ برخلاف شعار وارونه ی ظاهری- تبلیغاتی ضد آمریکایی چگونه
ادامه داشته است؟ یااینکه اشاره ای کند که نقش 36 ساله ی رژیم جنگ افروز قرون
وسطایی ولایت فقیه در ناامن و بی ثبات کردن منطقه چه بوده است .ولی فرافکنانه
از موضع ضد آمریکایی- اسراییلی اشک تمساح
برای ملت فلسطین ریخته است . درصورتیکه بیش از اسراییل این رژیم وارونه ی ولایت فقیه بوده که جنجر ازپشت به جنبش مبارزاتی حق طلبانه ی ملت
فلسطین زده است. اما مدعی قلمزن طلبکارانه
ادعا کرده است امنيت خليج فارس
را نه ناوگان هاي بيگانه مي توانند تامين کنند و نه نشست هاي بي خاصيت در کمپ
ديويد و پاريس. البته کشورهاي عرب حوزه خليج فارس را براي سفر به کمپ ديويد نبايد
چندان سرزنش کرد. چون به قول سردبير بخش خاورميانه روزنامه گاردين، مگر آنها جاي
ديگري هم براي رفتن دارند و جز آمريکا به چه کسي مي توانند دل ببندند؟! آمريکايي
که حتي در نشست با اعراب نيز در موضعي تحقيرآميز، آشکارا اعلام مي کند که اولويت
نخست واشنگتن، موجوديت و امنيت رژيم غاصب صهيونيستي است. بسيار شرم آور و خفت بار
است که در آستانه روز «نکبت» -روزي که رسماً آوارگي فلسطينيان آغاز شد- اعراب در
کمپ ديويد سر بر آستان استکبار ساييده و از آن طلب حمايت کنند. کار آنان به کجا
رسيده است که فارين پاليسي از قول منابع صهيونيستي بنويسد؛ «اشکالي ندارد به اعراب
اسلحه بدهيد!» وقتي قرار نيست حتي يک گلوله به سوي سرزمين هاي اشغالي شليک شود،
وقتي قرار است يمني هاي ضدصهيونيست و سوري هاي در خط مقاومت هدف اين تسليحات
باشند، نه تنها اشکالي ندارد بلکه ضروري هم هست و بايد تسريع شود!
جيمي کارتر
رئيس جمهور وقت آمريکا سال 1357 و در واکنش به پيروزي انقلاب اسلامي گفته بود: ما
از منافع حياتي خود در منطقه خليج فارس و متحدانمان در برابر هر تهديدي دفاع
خواهيم کرد و اگر لازم باشد از نيروي نظامي نيز استفاده مي کنيم. مواضع رئيس جمهور
فعلي آمريکا در نشست کمپ ديويد هم تکرار همان لفاظي هاي کارتر در 37 سال پيش است.
اوباما پنج شنبه هفته گذشته ميزبان سران کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج فارس بود. اين شورا متشکل از شش کشور عربستان، کويت، قطر، امارات، بحرين و عمان است که در سال 1981 و براي مقابله با انقلاب اسلامي پايه گذاري شد. نشست کمپ ديويد با انتشار بيانيه اي نسبتاً مفصل به کار خود پايان داد. بيانيه اي که به عقيده بسياري چيزي جز کاغذبازي نبود و آمريکا در آن خود را به هيچ چيز متعهد نکرد؛ جز فروش بيشتر و سريع تر سلاح به شيخ نشين هاي ثروتمند خليج فارس!
در چهار سال گذشته رياض به تنهايي 90 ميليارد دلار تسليحات خريداري کرده و اين کشور در سال 2014 عنوان بزرگ ترين واردکننده سلاح در جهان را به خود اختصاص داد. کاخ سفيد در کمپ ديويد به اعراب قول داد چتري موشکي برايشان فراهم کند و اين يعني ده ها ميليارد دلار سود براي کمپاني هاي نظامي آمريکا. اما اين همه تسليحات پيشرفته و انبوه چه دردي از شيخ نشين هاي خليج فارس -که در بسياري از موارد توانايي استفاده از اين تسليحات را هم ندارند- دوا مي کند؟
پايگاه هاي نظامي اغلب اين کشورها ميزبان ارتش هاي کشورهاي غربي هستند و رژيم صهيونيستي هم طي دهه هاي اخير حتي يک تهديد شفاهي را هم متوجه آنان نکرده است، چه رسد تهديد واقعي و عملي. جمهوري اسلامي ايران نيز هرگز همسايگان جنوبي خود را مورد تهديد قرار نداده و استراتژي تهران دفاعي بوده و بر همين اساس نيازي به حمله به اين کشورهاي کوچک ندارد. آنچه پادشاهي هاي خليج فارس را بطور واقعي تهديد مي کند، نحوه اداره کشورهاي خود و برخورد با ملت هايشان است. سياستي که راي و نظر مردم در آن جايي نداشته و ديدن صندوق راي در برخي از اين کشورها به اندازه ديدن آدم هاي فضايي مي تواند مردم را شگفت زده کند! البته در آن کشورهايي هم که گاهي انتخاباتي برگزار مي شود، چيزي جز يک نمايش مضحک در حد رقص شمشير نيست. اما اين مسائل براي آمريکايي ها که خود را منادي آزادي و حقوق بشر مي دانند، هيچ اهميتي ندارد.
يکي از نکات مورد اشاره در بيانيه کمپ ديويد تاکيد بر همکاري با کشورهاي عربي براي مبارزه با گروه هاي تروريستي است. افسانه آمريکايي مبارزه با تروريسم از سال 2001 آغاز شد. نتايج اين جنگ هم قابل توجه است. در سال 2004 تعداد گروه هاي تروريستي 21 گروه بود و در 18 کشور فعال بودند. اين تعداد 10 سال بعد به 41 گروه رسيده و حوزه اقدامات آنان نيز 24 کشور شده است. حتي اگر اين خبر قطعي را که داعش محصول استراتژي آمريکا و دلارهاي نفتي سعوديهاست کنار بگذاريم، نگاهي به عملکرد ائتلاف ضدداعش و مقايسه آن با ديگر جنگ هاي آمريکا قابل توجه است و نشان مي دهد آنها هرگز به دنبال نابودي داعش نيستند. آمريکايي ها از اوت 2014 تا مارس 2015 جمعاً 5547 حمله هوايي داشته اند که بطور متوسط روزانه 23 حمله است. کافي است اين آمار را با حملات هوايي آمريکا عليه عراق در سال 2003 مقايسه کنيد؛ 1700 پرواز و پرتاب موشک فقط در يک روز!
ميزبان و مهمانان کمپ ديويد از حمله عربستان به يمن نيز حمايت کرده و در عين حال از سعودي ها بخاطر کمک چند ده ميليارد دلاري براي کمک به اين کشور و مردم آن قدرداني کرده اند! سعودي ها در حمله به يمن بيش از 3000 تن را کشته و چندين برابر آن را نيز مجروح کرده اند. قربانياني که به اعتراف سازمان هاي بين المللي اغلب آنها شهروندان غيرنظامي هستند. تشکر از آل سعود براي اقداماتش در يمن به ميزان قابل توجهي از وقاحت نياز دارد که ظاهراً تنها در واشنگتن يافت مي شود. سعودي ها به دستور آمريکا و به بهانه درخواست رئيس جمهور غيرقانوني و فراري يمن از شوراي همکاري خليج فارس، تجاوز به اين کشور را آغاز کردند. عربستان به عنوان پدرخوانده اين شورا در حالي به يمن تجاوز کرد که سال ها يمني ها به دنبال پيوستن به اين شورا بودند و رياض هرگز چنين اجازه اي به همسايه جنوبي خود نداد. چرا که شوراي همکاري خليج فارس، باشگاه تشريفاتي پادشاهان ثروتمند است و تنها کشور جمهوري و از قضا فقير اين منطقه، نمي تواند و نبايد جايي در آن داشته باشد.
تامين امنيت، هدف اصلي نشست منفور کمپ ديويد عنوان شده بود. اما کدام امنيت و از ديدگاه چه کسي؟ عربستاني که از کودتاي ژنرال ها در مصر حمايت مي کند، مردم انقلابي بحرين را سرکوب مي کند، عابر بانک داعش است، به ديکتاتورهاي فراري - مانند زين العابدين بن علي- پناه مي دهد و در يمن کشتار مي کند؟!
بخشي از بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار روز گذشته را مي توان پاسخي به نشست شرم آور کمپ ديويد دانست. آنجايي که ايشان فرمودند؛ «آنها (آمريکايي ها) به دنبال منافع خود و پر کردن جيب کمپاني هاي اسلحه سازي هستند، بنابراين کشورهاي منطقه بايد هوشيار باشند تا اسير اين سياست ها نشوند. امنيت خليج فارس مربوط به کشورهاي اين منطقه است که داراي منافع مشترک هستند و نه آمريکا. بنابراين امنيت منطقه خليج فارس بايد به وسيله کشورهاي همين منطقه تامين شود. آمريکا به دنبال تامين امنيت منطقه خليج فارس نيست و صلاحيت اظهار نظر در اين خصوص را هم ندارد.»
امنيت خليج فارس را نه ناوگان هاي بيگانه مي توانند تامين کنند و نه نشست هاي بي خاصيت در کمپ ديويد و پاريس. البته کشورهاي عرب حوزه خليج فارس را براي سفر به کمپ ديويد نبايد چندان سرزنش کرد. به قول سردبير بخش خاورميانه روزنامه گاردين، مگر آنها جاي ديگري هم براي رفتن دارند و جز آمريکا به چه کسي مي توانند دل ببندند؟! آمريکايي که حتي در نشست با اعراب نيز در موضعي تحقيرآميز، آشکارا اعلام مي کند که اولويت نخست واشنگتن، موجوديت و امنيت رژيم غاصب صهيونيستي است. بسيار شرم آور و خفت بار است که در آستانه روز «نکبت» -روزي که رسماً آوارگي فلسطينيان آغاز شد- اعراب در کمپ ديويد سر بر آستان استکبار ساييده و از آن طلب حمايت کنند. کار آنان به کجا رسيده است که فارين پاليسي از قول منابع صهيونيستي بنويسد؛ «اشکالي ندارد به اعراب اسلحه بدهيد!» وقتي قرار نيست حتي يک گلوله به سوي سرزمين هاي اشغالي شليک شود، وقتي قرار است يمني هاي ضدصهيونيست و سوري هاي در خط مقاومت هدف اين تسليحات باشند، نه تنها اشکالي ندارد بلکه ضروري هم هست و بايد تسريع شود!
کمپ ديويد اگر براي اعراب آب نداشت، براي آمريکايي ها نان داشت و به همين خاطر بود که اوباما قول داد سال ديگر هم ميزبان دوستان خود در شوراي همکاري خواهد بود. نشستي که دستاوردش براي آمريکا ده ها ميليارد سود است و براي اعراب عکسي يادگاري با پرزيدنت اوباما!: محمد صرفي
اوباما پنج شنبه هفته گذشته ميزبان سران کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج فارس بود. اين شورا متشکل از شش کشور عربستان، کويت، قطر، امارات، بحرين و عمان است که در سال 1981 و براي مقابله با انقلاب اسلامي پايه گذاري شد. نشست کمپ ديويد با انتشار بيانيه اي نسبتاً مفصل به کار خود پايان داد. بيانيه اي که به عقيده بسياري چيزي جز کاغذبازي نبود و آمريکا در آن خود را به هيچ چيز متعهد نکرد؛ جز فروش بيشتر و سريع تر سلاح به شيخ نشين هاي ثروتمند خليج فارس!
در چهار سال گذشته رياض به تنهايي 90 ميليارد دلار تسليحات خريداري کرده و اين کشور در سال 2014 عنوان بزرگ ترين واردکننده سلاح در جهان را به خود اختصاص داد. کاخ سفيد در کمپ ديويد به اعراب قول داد چتري موشکي برايشان فراهم کند و اين يعني ده ها ميليارد دلار سود براي کمپاني هاي نظامي آمريکا. اما اين همه تسليحات پيشرفته و انبوه چه دردي از شيخ نشين هاي خليج فارس -که در بسياري از موارد توانايي استفاده از اين تسليحات را هم ندارند- دوا مي کند؟
پايگاه هاي نظامي اغلب اين کشورها ميزبان ارتش هاي کشورهاي غربي هستند و رژيم صهيونيستي هم طي دهه هاي اخير حتي يک تهديد شفاهي را هم متوجه آنان نکرده است، چه رسد تهديد واقعي و عملي. جمهوري اسلامي ايران نيز هرگز همسايگان جنوبي خود را مورد تهديد قرار نداده و استراتژي تهران دفاعي بوده و بر همين اساس نيازي به حمله به اين کشورهاي کوچک ندارد. آنچه پادشاهي هاي خليج فارس را بطور واقعي تهديد مي کند، نحوه اداره کشورهاي خود و برخورد با ملت هايشان است. سياستي که راي و نظر مردم در آن جايي نداشته و ديدن صندوق راي در برخي از اين کشورها به اندازه ديدن آدم هاي فضايي مي تواند مردم را شگفت زده کند! البته در آن کشورهايي هم که گاهي انتخاباتي برگزار مي شود، چيزي جز يک نمايش مضحک در حد رقص شمشير نيست. اما اين مسائل براي آمريکايي ها که خود را منادي آزادي و حقوق بشر مي دانند، هيچ اهميتي ندارد.
يکي از نکات مورد اشاره در بيانيه کمپ ديويد تاکيد بر همکاري با کشورهاي عربي براي مبارزه با گروه هاي تروريستي است. افسانه آمريکايي مبارزه با تروريسم از سال 2001 آغاز شد. نتايج اين جنگ هم قابل توجه است. در سال 2004 تعداد گروه هاي تروريستي 21 گروه بود و در 18 کشور فعال بودند. اين تعداد 10 سال بعد به 41 گروه رسيده و حوزه اقدامات آنان نيز 24 کشور شده است. حتي اگر اين خبر قطعي را که داعش محصول استراتژي آمريکا و دلارهاي نفتي سعوديهاست کنار بگذاريم، نگاهي به عملکرد ائتلاف ضدداعش و مقايسه آن با ديگر جنگ هاي آمريکا قابل توجه است و نشان مي دهد آنها هرگز به دنبال نابودي داعش نيستند. آمريکايي ها از اوت 2014 تا مارس 2015 جمعاً 5547 حمله هوايي داشته اند که بطور متوسط روزانه 23 حمله است. کافي است اين آمار را با حملات هوايي آمريکا عليه عراق در سال 2003 مقايسه کنيد؛ 1700 پرواز و پرتاب موشک فقط در يک روز!
ميزبان و مهمانان کمپ ديويد از حمله عربستان به يمن نيز حمايت کرده و در عين حال از سعودي ها بخاطر کمک چند ده ميليارد دلاري براي کمک به اين کشور و مردم آن قدرداني کرده اند! سعودي ها در حمله به يمن بيش از 3000 تن را کشته و چندين برابر آن را نيز مجروح کرده اند. قربانياني که به اعتراف سازمان هاي بين المللي اغلب آنها شهروندان غيرنظامي هستند. تشکر از آل سعود براي اقداماتش در يمن به ميزان قابل توجهي از وقاحت نياز دارد که ظاهراً تنها در واشنگتن يافت مي شود. سعودي ها به دستور آمريکا و به بهانه درخواست رئيس جمهور غيرقانوني و فراري يمن از شوراي همکاري خليج فارس، تجاوز به اين کشور را آغاز کردند. عربستان به عنوان پدرخوانده اين شورا در حالي به يمن تجاوز کرد که سال ها يمني ها به دنبال پيوستن به اين شورا بودند و رياض هرگز چنين اجازه اي به همسايه جنوبي خود نداد. چرا که شوراي همکاري خليج فارس، باشگاه تشريفاتي پادشاهان ثروتمند است و تنها کشور جمهوري و از قضا فقير اين منطقه، نمي تواند و نبايد جايي در آن داشته باشد.
تامين امنيت، هدف اصلي نشست منفور کمپ ديويد عنوان شده بود. اما کدام امنيت و از ديدگاه چه کسي؟ عربستاني که از کودتاي ژنرال ها در مصر حمايت مي کند، مردم انقلابي بحرين را سرکوب مي کند، عابر بانک داعش است، به ديکتاتورهاي فراري - مانند زين العابدين بن علي- پناه مي دهد و در يمن کشتار مي کند؟!
بخشي از بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار روز گذشته را مي توان پاسخي به نشست شرم آور کمپ ديويد دانست. آنجايي که ايشان فرمودند؛ «آنها (آمريکايي ها) به دنبال منافع خود و پر کردن جيب کمپاني هاي اسلحه سازي هستند، بنابراين کشورهاي منطقه بايد هوشيار باشند تا اسير اين سياست ها نشوند. امنيت خليج فارس مربوط به کشورهاي اين منطقه است که داراي منافع مشترک هستند و نه آمريکا. بنابراين امنيت منطقه خليج فارس بايد به وسيله کشورهاي همين منطقه تامين شود. آمريکا به دنبال تامين امنيت منطقه خليج فارس نيست و صلاحيت اظهار نظر در اين خصوص را هم ندارد.»
امنيت خليج فارس را نه ناوگان هاي بيگانه مي توانند تامين کنند و نه نشست هاي بي خاصيت در کمپ ديويد و پاريس. البته کشورهاي عرب حوزه خليج فارس را براي سفر به کمپ ديويد نبايد چندان سرزنش کرد. به قول سردبير بخش خاورميانه روزنامه گاردين، مگر آنها جاي ديگري هم براي رفتن دارند و جز آمريکا به چه کسي مي توانند دل ببندند؟! آمريکايي که حتي در نشست با اعراب نيز در موضعي تحقيرآميز، آشکارا اعلام مي کند که اولويت نخست واشنگتن، موجوديت و امنيت رژيم غاصب صهيونيستي است. بسيار شرم آور و خفت بار است که در آستانه روز «نکبت» -روزي که رسماً آوارگي فلسطينيان آغاز شد- اعراب در کمپ ديويد سر بر آستان استکبار ساييده و از آن طلب حمايت کنند. کار آنان به کجا رسيده است که فارين پاليسي از قول منابع صهيونيستي بنويسد؛ «اشکالي ندارد به اعراب اسلحه بدهيد!» وقتي قرار نيست حتي يک گلوله به سوي سرزمين هاي اشغالي شليک شود، وقتي قرار است يمني هاي ضدصهيونيست و سوري هاي در خط مقاومت هدف اين تسليحات باشند، نه تنها اشکالي ندارد بلکه ضروري هم هست و بايد تسريع شود!
کمپ ديويد اگر براي اعراب آب نداشت، براي آمريکايي ها نان داشت و به همين خاطر بود که اوباما قول داد سال ديگر هم ميزبان دوستان خود در شوراي همکاري خواهد بود. نشستي که دستاوردش براي آمريکا ده ها ميليارد سود است و براي اعراب عکسي يادگاري با پرزيدنت اوباما!: محمد صرفي
