خبر ويژه
عطريانفر: عارف اگر مي ماند بدتر از بلاي هاشمي بر سرش مي آمد
عضو مرکزيت کارگزاران گفت انصراف عارف در انتخابات رياست جمهوري سال 92 از خودگذشتگي نبود و او چاره ديگري نداشت.
بنا بر اعلام کساني چون محمدعلي نجفي در آخرين نظرسنجي اصلاح طلبان که 4 روز قبل از روز راي گيري انجام شد، عارف (تنها نامزد اين طيف) بيش از 18 درصد راي نداشت اما بعد از انتخابات همين طيف صلاح طلب مدعي شدند روحاني به خاطر پايگاه اجتماعي ما توانسته رئيس جمهور شود.
محمد عطريانفر در گفت وگو با روزنامه آرمان اظهار داشت: آقاي عارف اگر بخواهد توفيق داشته باشد نبايد فراموش کند که بايد ذيل جبهه اصلاحات فعاليت کند تا از او حمايت شود. اگر کسي بگويد من کاري با شوراي راهبردي ندارم، قطعا رقيب تلقي خواهد شد. بنابراين آقاي عارف هم براي ادامه فعاليتشان بايد خودشان را با شوراي راهبردي هم افق کنند.
عضو کارگزاران مي افزايد: درباره انصراف آقاي عارف از کانديداتوري رياست جمهوري در سال 92 هم بايد گفت کار او از خودگذشتگي نبود، بلکه يک تصميم عاقلانه بود چرا که او جز اين مسير، مسير ديگري نداشت. آقاي عارف بر سر يک سه راهي خوب، بد و راه وسط نبود. او بر سر دو راهي خوب يعني خروج و بد به معناي ماندن و تقبل شکست بود. بنابراين اينگونه نبود که اگر او در صحنه مي ماند نفرين اصلاح طلبان نصيب فرد ديگري به جز او مي شد. از اين جهت ما آقاي عارف را ستايش مي کنيم که به فهم درست دست پيدا کرد و از صحنه خارج شد. اگر آقاي عارف انصراف نمي داد چه مي شد؟ قطعا براي آينده سياسي ايشان هم بد بود و سخت تر از همان بلايي که سال 84 بر سر آقاي هاشمي آوردند او را مورد نقد قرار مي دادند. از اين حيث تنها راه منطقي ايشان همين بود.
