ملبورن» به سمت یهودی شدن پیش می‌رود 29 فروردین – 94
پای وزیرامور خارجه استرالیا پس از 10 سال به تهران
نرسیده جو سازی علیه ی استرالیا از موضع ضد یهودی شروع شده است.
روزی نامه جمهوری :تسلط سازمان‌های صهیونیستی در ملبورن استرالیا روز به
روز بیشتر می‌شود و زندگی یهودیان وابسته به این سازمانها در ملبورن به لحاظ
فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و مذهبی بسیار توسعه می‌یابد..این اتفاق همیشه در فرودگاه هنگ کنگ یا بانکوک، رخ می‌دهد. در حالیکه در
انتظار بخش دوم پرواز به مقصد استرالیا هستم، لهجه استرالیایی، لهجه‌ای که سال‌ها
برای تغییر آن تلاش کرده ام، ناگهان پدیدار می‌شود تا با لهجه دیگر همسفرانم تطبیق
یابد. بعضی از لغات نیز دچار تغییر می‌شوند. علاوه بر آن حس راحتی و خوشبینانه
استرالیایی نیز به همراه عبارت "چقدر خوب است" به سراغم می‌آید و
تقریباً هر خواهشی با عبارت "نگران نباشید رفیق" پاسخ مثبت داده می‌شود.
به این ترتیب، بدون رسیدن به اسرائیل، گویا دوباره در خانه هستم.
اما سفر اخیر من در ماه فوریه و مارس (بهمن و اسفند) به گونه‌ای بود که گویا اسرائیل را ترک نکرده بودم. شباهت بسیارِ بین گزارش‌های رسانه‌ای غیرطبیعی بود: تلاش‌هایی هماهنگ برای برکناری نخست وزیر، افزایش بی‌سابقه قیمت املاک و مستغلات، مشکلات مهاجران ناخواسته، حرکت و فعالیت‌هایی در جهت خصوصی سازی خدمات پستی، افزایش قیمت پست و شکایت از هزینه‌های بالای درمانی و....
گروه‌هایی ملی گرا به حضور و فعالیت چینی‌ها معترضند، زیرا آنها معتقدند چینی‌ها نه تنها تجارت و بازار را به واسطه کالاهای ارزان قیمت از دست استرالیایی‌ها درآورده اند، بلکه در حال خرید وسیع املاک استرالیا نیز می‌باشند.
در استرالیا نیز زن ستیزی همچون اسرائیل وجود دارد و به واسطه عدم تعادل جنسیتی در مجلس، خودنمایی می‌کند. اما از همه بدتر، ظهور آزار جنسی کودکان نه تنها در جوامع یهودی، بلکه به طور عام در کل جامعه می‌باشد.
در عرصه سیاست نیز مسائل مشابهی وجود داشت. همانگونه که «بنجامین نتانیاهو» بر ایران متمرکز شده است، نخست‌وزیر استرالیا «تونی ابوت» نیز بر مساله تهدید مسلمانان افراطی تمرکز کرده است. اظهارات او در این زمینه مرتباً پخش می‌شود و به ادعای وی صدها نفر زمینه ساز خشونت علیه استرالیا هستند و تصمیم او برای مقابله با این موضوع، لغو حقوق شهروندی و کمک‌های رفاهی این گروه می‌باشد. این نوع برخورد و جبهه گیری آقای ابوت، خشم مسلمانان را برانگیخته است.
درست همانند بیت المقدس، شهری که نیمی از عمرم را در آن سپری کردم، ملبورن نیز در حال تغییر است و ساختمان‌های بلند و مرتفع، چهره شهر را عوض می‌کنند. اما یک تفاوت اساسی بین ملبورن و بیت المقدس وجود دارد و آن اینکه به نظر می‌رسد مقامات میراث فرهنگی ملبورن، اهمیت بیشتری به مکان‌های تاریخی می‌دهند زیرا هریک از آنها به لحاظ معماری بسیار ارزشمندند. هنوز در محله‌هایی مانند «کمبرول» خیابان‌هایی وجود دارد که ساختمان‌های آنها به سبک ویکتوریایی و ادواردی بوده و منبت کاری‌های ظریف آن بر جذابیت ایوان‌های ورودی می‌افزاید. حتی در محله‌هایی مدرن‌تر همانند شرق خیابان «کیلدا» و «کالفیلد» (محله‌های عمدتاً یهودی) هنوز هم خانه‌های بزرگ یک طبقه با حداقل یک دیوار کامل از شیشه (برای تامین روشنایی کل خانه) وجود دارد. معمولاً زمین این خانه‌ها بسیار وسیع بوده بطوریکه دارای حیاطی دلباز در جلو ساختمان و یک حیاط پشت ساختمان هستند.
زندگی یهودیان در ملبورن به لحاظ فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و مذهبی بسیار غنی است. بهترین دوست من، «جکویی کری»، بسیار پرمشغله است زیرا مدیریت یکی از بخش‌های مرکز «بنای بریس»(1) را بر عهده دارد. او داوطلبانه در قسمتی به نام «خانهاِمی موناش» برای سالمندان، برای شهروندان مسن که از فعالیت‌های فرهنگی ارائه شده توسط معبد «بث اسرائیل» بهره منده می‌شوند، ساندویچ تهیه می‌کند. او مسئول برنامه ریزی و سازماندهی گردش‌های تفریحی در امتداد رودخانه یارا و یا سفر به یکی از روستاهای دیدنی اطراف شهر نیز می‌باشد. او با گروهی از دوستان یهودی خود «اسکربل» بازی می‌کند، حداقل یک بار در هفته تئاتر یا اُپرا می‌رود.به علاوه در جشنواره‌های فیلم یهودی که معمولاً در سینمای کلاسیک در اِلسترنویک نبش موزه هولوکاست شرکت می‌کند. در خیابان کیلدا، موزه یهودیان قرار گرفته که نمایشگاه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی متنوعی برگزار می‌نماید.
در ملبورن، سازمان‌های متعدد صهیونیستی برای جوانان و بزرگسالان و گروه‌های مطالعاتی تقریبا برای هر دسته از یهودیان، انجمن‌های دوستی مرتبط با دانشگاه‌های اسرائیل، مراکز پزشکی، ارکستر و سازمان‌هایی مانند «ویزو»، «اِمونا»، «حتزالا» نیز وجود دارد.
یکی از تغییرات عمده نسبت به زمان کودکی من، به گوش رسیدن عبارات عبری در مراکز کسب و کار یهودی خصوصاً در کافی‌شاپ‌ها و قصابی‌های «کوشر» و فروشگاه‌های مواد غذایی است. زمانیکه من بچه بودم، زبان غالب، «ییدیش» بود.
بسیاری از اسرائیلی‌ها خانه‌های موقت یا دائمی برای خود در این کشور ساخته‌اند و حداقل یک بار در هفته گردهم جمع شده و در مورد مسائل اسرائیل و حل مشکلات آن صحبت می‌کنند. آنها به خوبی هماهنگ خود را با اسرائیل حفظ می‌کنند و حتی برخی از اخبار را قبل از ساکنان اسرائیل دریافت می‌کنند زیرا ملبورن به لحاظ زمانی، 9 ساعت جلوتر از اسرائیل است. آنها همچنین به روزنامه‌های محلی اسرائیلی نیز دسترسی دارند.
این افراد نبض اسرائیل را در دست دارند زیرا بسیاری از آنها شخصیت‌های برجسته اسرائیلی هستند که برای سخنرانی و جمع آوری پول و کمک، حضور در کنفرانس‌های بین‌المللی یا پیوستن به همتایان تجاری استرالیایی خود به استرالیا آمده‌اند.
یهودیان به مَناسب بالایی در استرالیا دست یافته‌اند. دو یهودی به نام‌های «استحاق اسحاق» و «زلمان کوئن» به سمت فرمانداری رسیده‌اند. «جان موناش» در سال 1865 (1234ش) در ملبورن به دنیا آمد. او یکی از فرماندهان نظامی در جنگ جهانی اول بود. «لیندا دسائو» دوره پنج ساله فرمانداری خود را در ماه ژوئیه سال جاری به عنوان اولین زن و اولین فرماندار یهودی ویکتوریا آغاز خواهد کرد.
یهودیان ملبورن از شبکه بزرگی از مدارس یهودی، خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبت‌های روزانه و یک بیمارستان برخوردارند. از آنجایی که که اکثر خانواده‌های یهودی ملبورن قبل و بعد از جنگ جهانی دوم از اروپا وارد این شهر شده اند، شجره خانوادگی و استرالیایی برخی از آنان به محکومینی می‌رسد که از انگلیس آمده بودند و دیگران از خانواده‌هایی هستند که بیش از صد سال در استرالیا زندگی خوبی داشته‌اند.
یکی از این خانواده‌ها، خانواده «فیگلینز» است که اجداد آنها نظیر «چَپَد حسیدیم» حدود 105 سال پش به ویکتوریا آمده و در «شپرتون» ساکن شده است. بسیاری از نوادگان آنها به ملبورن و در نهایت به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند. «لیکود ام.کی موشه فیگلین» یکی از این نمونه‌ها بود. پدر و مادر او به حیفا محل تولدش بازگشتند. در بین اقوام و خویشانِ او، فردی دقیقاً با همین نام وجود دارد و علی‌رغم اینکه از او بسیار جوان‌تر است اما به لحاظ ظاهری شباهت عجیبی به او دارد.
«فیگلین» جوان‌تر که روانشناس، مددکار اجتماعی و موسیقی دان است در لندن به اتهام فعالیت‌های خرابکارانه افراطی یهودی دستگیر شد و زمانیکه او تلاش می‌کرد به پلیس توضیح دهد که او موشه فیگلین دیگری بوده است، پلیس چندان مایل به شنیدن نبود.
پدر فیگلین جوان تر، یعنی «ایتسچاک فیگلین» در ملبورن اقامت گزید و اکنون رئیس صندوق خیریه جوامع یهودی ملبورن می‌باشد و در طول سال گذشته بیش از 4/1 میلیون دلار به خانواده‌های یهودی برای تهیه مسکن و هزینه‌های درمانی کمک مالی نموده است. او می‌گوید افراد نیازمند در شرایط بازپرداخت وام نیستند پس بهتر است نیازهای آنان را برآورده کنیم و آنچه نیاز دارند را در اختیارشان قرار دهیم.
در روز شنبه قدم زدن در خیابان «کالفیلد» به سمت کنیسه یا به سوی خانه‌ای برای یادگیری کتاب مقدس یا برای نهار، مانند قدم زدن در بیت المقدس و ملاقات دوستان و آشنایان در طول مسیر است. در واقع تعداد افرادی که در اینجا ملاقات می‌کنم بیش از بیت المقدس است.
چیزی که علی‌رغم گذشت زمان و حضور اسرائیلی‌های بسیارهنوز باقی مانده این است که در بیت المقدس، سلام و احوالپرسی با عبارت "شبات شالوم" انجام می‌شود و در ملبورن این واژه هنوز "گات شابس" است.
پاورقی:
1- Bnai Brith یک سازمان یهودی تاسیس شده در سال 1843 بوده که هدف آن انجام فعالیت‌های آموزشی، فرهنگی و بشردوستانه به منظور حمایت از منافع و حقوق یهودیان در سراسر جهان می‌باشد.
*یهودیها دراسترالیا به ویژه سیدنی به مناسب کلیدی و حساس زیادی دست یافته‌اند
*یهودیها وقتی پا به سیدنی استرالیا می‌گذارند مثل اینکه درشهرهای اسرائیل حضور یافته‌اند. بافت شهری و روابط اجتماعی و وجود مراکز فرهنگی و تجاری یهودی به این شهر بزرگ استرالیا هویت اسرائیلی داده است
*یهودیان استرالیا ارتباط تنگاتنگی با اسرائیل داشته و کمک‌های مالی و اقتصادی برای تل‌آویو جمع‌آوری می‌کنند
به این ترتیب، بدون رسیدن به اسرائیل، گویا دوباره در خانه هستم.
اما سفر اخیر من در ماه فوریه و مارس (بهمن و اسفند) به گونه‌ای بود که گویا اسرائیل را ترک نکرده بودم. شباهت بسیارِ بین گزارش‌های رسانه‌ای غیرطبیعی بود: تلاش‌هایی هماهنگ برای برکناری نخست وزیر، افزایش بی‌سابقه قیمت املاک و مستغلات، مشکلات مهاجران ناخواسته، حرکت و فعالیت‌هایی در جهت خصوصی سازی خدمات پستی، افزایش قیمت پست و شکایت از هزینه‌های بالای درمانی و....
گروه‌هایی ملی گرا به حضور و فعالیت چینی‌ها معترضند، زیرا آنها معتقدند چینی‌ها نه تنها تجارت و بازار را به واسطه کالاهای ارزان قیمت از دست استرالیایی‌ها درآورده اند، بلکه در حال خرید وسیع املاک استرالیا نیز می‌باشند.
در استرالیا نیز زن ستیزی همچون اسرائیل وجود دارد و به واسطه عدم تعادل جنسیتی در مجلس، خودنمایی می‌کند. اما از همه بدتر، ظهور آزار جنسی کودکان نه تنها در جوامع یهودی، بلکه به طور عام در کل جامعه می‌باشد.
در عرصه سیاست نیز مسائل مشابهی وجود داشت. همانگونه که «بنجامین نتانیاهو» بر ایران متمرکز شده است، نخست‌وزیر استرالیا «تونی ابوت» نیز بر مساله تهدید مسلمانان افراطی تمرکز کرده است. اظهارات او در این زمینه مرتباً پخش می‌شود و به ادعای وی صدها نفر زمینه ساز خشونت علیه استرالیا هستند و تصمیم او برای مقابله با این موضوع، لغو حقوق شهروندی و کمک‌های رفاهی این گروه می‌باشد. این نوع برخورد و جبهه گیری آقای ابوت، خشم مسلمانان را برانگیخته است.
درست همانند بیت المقدس، شهری که نیمی از عمرم را در آن سپری کردم، ملبورن نیز در حال تغییر است و ساختمان‌های بلند و مرتفع، چهره شهر را عوض می‌کنند. اما یک تفاوت اساسی بین ملبورن و بیت المقدس وجود دارد و آن اینکه به نظر می‌رسد مقامات میراث فرهنگی ملبورن، اهمیت بیشتری به مکان‌های تاریخی می‌دهند زیرا هریک از آنها به لحاظ معماری بسیار ارزشمندند. هنوز در محله‌هایی مانند «کمبرول» خیابان‌هایی وجود دارد که ساختمان‌های آنها به سبک ویکتوریایی و ادواردی بوده و منبت کاری‌های ظریف آن بر جذابیت ایوان‌های ورودی می‌افزاید. حتی در محله‌هایی مدرن‌تر همانند شرق خیابان «کیلدا» و «کالفیلد» (محله‌های عمدتاً یهودی) هنوز هم خانه‌های بزرگ یک طبقه با حداقل یک دیوار کامل از شیشه (برای تامین روشنایی کل خانه) وجود دارد. معمولاً زمین این خانه‌ها بسیار وسیع بوده بطوریکه دارای حیاطی دلباز در جلو ساختمان و یک حیاط پشت ساختمان هستند.
زندگی یهودیان در ملبورن به لحاظ فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و مذهبی بسیار غنی است. بهترین دوست من، «جکویی کری»، بسیار پرمشغله است زیرا مدیریت یکی از بخش‌های مرکز «بنای بریس»(1) را بر عهده دارد. او داوطلبانه در قسمتی به نام «خانهاِمی موناش» برای سالمندان، برای شهروندان مسن که از فعالیت‌های فرهنگی ارائه شده توسط معبد «بث اسرائیل» بهره منده می‌شوند، ساندویچ تهیه می‌کند. او مسئول برنامه ریزی و سازماندهی گردش‌های تفریحی در امتداد رودخانه یارا و یا سفر به یکی از روستاهای دیدنی اطراف شهر نیز می‌باشد. او با گروهی از دوستان یهودی خود «اسکربل» بازی می‌کند، حداقل یک بار در هفته تئاتر یا اُپرا می‌رود.به علاوه در جشنواره‌های فیلم یهودی که معمولاً در سینمای کلاسیک در اِلسترنویک نبش موزه هولوکاست شرکت می‌کند. در خیابان کیلدا، موزه یهودیان قرار گرفته که نمایشگاه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی متنوعی برگزار می‌نماید.
در ملبورن، سازمان‌های متعدد صهیونیستی برای جوانان و بزرگسالان و گروه‌های مطالعاتی تقریبا برای هر دسته از یهودیان، انجمن‌های دوستی مرتبط با دانشگاه‌های اسرائیل، مراکز پزشکی، ارکستر و سازمان‌هایی مانند «ویزو»، «اِمونا»، «حتزالا» نیز وجود دارد.
یکی از تغییرات عمده نسبت به زمان کودکی من، به گوش رسیدن عبارات عبری در مراکز کسب و کار یهودی خصوصاً در کافی‌شاپ‌ها و قصابی‌های «کوشر» و فروشگاه‌های مواد غذایی است. زمانیکه من بچه بودم، زبان غالب، «ییدیش» بود.
بسیاری از اسرائیلی‌ها خانه‌های موقت یا دائمی برای خود در این کشور ساخته‌اند و حداقل یک بار در هفته گردهم جمع شده و در مورد مسائل اسرائیل و حل مشکلات آن صحبت می‌کنند. آنها به خوبی هماهنگ خود را با اسرائیل حفظ می‌کنند و حتی برخی از اخبار را قبل از ساکنان اسرائیل دریافت می‌کنند زیرا ملبورن به لحاظ زمانی، 9 ساعت جلوتر از اسرائیل است. آنها همچنین به روزنامه‌های محلی اسرائیلی نیز دسترسی دارند.
این افراد نبض اسرائیل را در دست دارند زیرا بسیاری از آنها شخصیت‌های برجسته اسرائیلی هستند که برای سخنرانی و جمع آوری پول و کمک، حضور در کنفرانس‌های بین‌المللی یا پیوستن به همتایان تجاری استرالیایی خود به استرالیا آمده‌اند.
یهودیان به مَناسب بالایی در استرالیا دست یافته‌اند. دو یهودی به نام‌های «استحاق اسحاق» و «زلمان کوئن» به سمت فرمانداری رسیده‌اند. «جان موناش» در سال 1865 (1234ش) در ملبورن به دنیا آمد. او یکی از فرماندهان نظامی در جنگ جهانی اول بود. «لیندا دسائو» دوره پنج ساله فرمانداری خود را در ماه ژوئیه سال جاری به عنوان اولین زن و اولین فرماندار یهودی ویکتوریا آغاز خواهد کرد.
یهودیان ملبورن از شبکه بزرگی از مدارس یهودی، خانه‌های سالمندان و مراکز مراقبت‌های روزانه و یک بیمارستان برخوردارند. از آنجایی که که اکثر خانواده‌های یهودی ملبورن قبل و بعد از جنگ جهانی دوم از اروپا وارد این شهر شده اند، شجره خانوادگی و استرالیایی برخی از آنان به محکومینی می‌رسد که از انگلیس آمده بودند و دیگران از خانواده‌هایی هستند که بیش از صد سال در استرالیا زندگی خوبی داشته‌اند.
یکی از این خانواده‌ها، خانواده «فیگلینز» است که اجداد آنها نظیر «چَپَد حسیدیم» حدود 105 سال پش به ویکتوریا آمده و در «شپرتون» ساکن شده است. بسیاری از نوادگان آنها به ملبورن و در نهایت به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند. «لیکود ام.کی موشه فیگلین» یکی از این نمونه‌ها بود. پدر و مادر او به حیفا محل تولدش بازگشتند. در بین اقوام و خویشانِ او، فردی دقیقاً با همین نام وجود دارد و علی‌رغم اینکه از او بسیار جوان‌تر است اما به لحاظ ظاهری شباهت عجیبی به او دارد.
«فیگلین» جوان‌تر که روانشناس، مددکار اجتماعی و موسیقی دان است در لندن به اتهام فعالیت‌های خرابکارانه افراطی یهودی دستگیر شد و زمانیکه او تلاش می‌کرد به پلیس توضیح دهد که او موشه فیگلین دیگری بوده است، پلیس چندان مایل به شنیدن نبود.
پدر فیگلین جوان تر، یعنی «ایتسچاک فیگلین» در ملبورن اقامت گزید و اکنون رئیس صندوق خیریه جوامع یهودی ملبورن می‌باشد و در طول سال گذشته بیش از 4/1 میلیون دلار به خانواده‌های یهودی برای تهیه مسکن و هزینه‌های درمانی کمک مالی نموده است. او می‌گوید افراد نیازمند در شرایط بازپرداخت وام نیستند پس بهتر است نیازهای آنان را برآورده کنیم و آنچه نیاز دارند را در اختیارشان قرار دهیم.
در روز شنبه قدم زدن در خیابان «کالفیلد» به سمت کنیسه یا به سوی خانه‌ای برای یادگیری کتاب مقدس یا برای نهار، مانند قدم زدن در بیت المقدس و ملاقات دوستان و آشنایان در طول مسیر است. در واقع تعداد افرادی که در اینجا ملاقات می‌کنم بیش از بیت المقدس است.
چیزی که علی‌رغم گذشت زمان و حضور اسرائیلی‌های بسیارهنوز باقی مانده این است که در بیت المقدس، سلام و احوالپرسی با عبارت "شبات شالوم" انجام می‌شود و در ملبورن این واژه هنوز "گات شابس" است.
پاورقی:
1- Bnai Brith یک سازمان یهودی تاسیس شده در سال 1843 بوده که هدف آن انجام فعالیت‌های آموزشی، فرهنگی و بشردوستانه به منظور حمایت از منافع و حقوق یهودیان در سراسر جهان می‌باشد.
*یهودیها دراسترالیا به ویژه سیدنی به مناسب کلیدی و حساس زیادی دست یافته‌اند
*یهودیها وقتی پا به سیدنی استرالیا می‌گذارند مثل اینکه درشهرهای اسرائیل حضور یافته‌اند. بافت شهری و روابط اجتماعی و وجود مراکز فرهنگی و تجاری یهودی به این شهر بزرگ استرالیا هویت اسرائیلی داده است
*یهودیان استرالیا ارتباط تنگاتنگی با اسرائیل داشته و کمک‌های مالی و اقتصادی برای تل‌آویو جمع‌آوری می‌کنند
