دروغ چه
تبعات شومی در اجتماع دارد؟ 23 فروردین -94
پس از سپری شدن بیش از 36 سال از عوامفریبیو دروغگویی
بنیانگذار رژیم وارونه و عوامفریب و دین فروش خمینی شیاد می گذرد .تازه یک جامعه
شناس خواب نما شده تا اشاره به تبعات شوم
دروغ کند که چه معضلی بزرگ در اجتماع می باشد؟
یک جامعه شناس با اشاره به تبعات شوم دروغ، آن را معضلی بزرگ در اجتماع برشمرد.مهدی زارعی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، در خصوص تبعات فردی و اجتماعی دروغ گفت: دین اسلام که برنامه جامع انسانی و اجتماعی دارد دروغ را به شدت مورد نهی می داند و آن را از زشت ترین گناهان و منشاء بسیاری از مفاسد و معضلات به شمار می آورد.
این جامعه شناس تصریح کرد: احساس حقارت و خود کم بینی و عدم خودباوری از علل مهم دروغ گوئی است اگر افراد با آثار فردی و اجتماعی دروغ آشنا شوند و تبعات شوم آن را بدانند این خصلت ناپسند و پدیده ناشایست نیز از جامعه رخت بر برمی بندد.
وی درباره مهم ترین تبعات درغگوئی در جامعه عنوان کرد: دروغ ریشه اعتماد را می سوزاند و نابود کننده اطمینان است بسیاری از روابط اجتماعی بر اساس اعتماد شکل می‌گیرد اما اگر دروغ در این روابط حاکم شود دیگر اعتمادی وجود ندارد و بی اعتمادی خود معضلی آسیب زاست.زارعی خاطرنشان کرد: اعتماد متقابل می تواند روابط اجتماعی افراد را مستحکم بخشد اما هنگامی که در این ارتباطات، دروغی بیان شود و دروغ بر ملا گردد دیگر اعتماد معنایی ندارد از همه مهم تر دروغ به ایجاد ذهنیت‌های منفی منجر می شود که دیگر افراد در زندگی کمتر به دیگران اعتماد کنند و این امر به مصلحت جامعه نیست.
وی با بیان اینکه دروغ یک بیماری اخلاقی و اجتماعی است اظهارداشت: جامعه‌ای که در آن برای رسیدن به درجات بالاتر و موفقیت‌های بیشتر دست به دامان دروغ شوند جامعه‌ای بیمار است به همین دلیل باید صداقت و راستگوئی و اهمیت آن را از دوران کودکی تبیبن کرد.
این جامعه شناس افزود: دروغ روح ایمان را در افراد جامعه از میان می‌برد و افرادی که روح ایمان و تقوای خود را از دست بدهند پایبندی کمتری نسبت به مسائل اجتماعی دارند و ممکن است هنجارهای اجتماعی را زیر پا بگذارند.
وی اضطراب و استرس بعد از دروغ را مورد توجه قرار داد و گفت: فعالیت‌های اجتماعی نیازمند داشتن تعادل روحی و جسمی است گاهی انسان با گفتن دروغ، استرس‌های زیادی را تحمل می‌کند که به لحاظ جسمی و روحی آزار دهنده می باشد از این رو اجتناب از دروغ می‌تواند در امور اجتماعی موجب آرامش شود.
زارعی دروغ را منشاء تنش‌های فکری قلمداد کرد و افزود: افراد دروغ گو غالباً عصبانی و پرخاشگر نیز می شوند زیرا برای بیان دروغ و حفظ شرایط تلاش مضاعفی انجام می دهند و متحمل فشارهای عصبی زیادی می شوند تا دروغشان برملا نگردد از این رو آستانه تحمل این افراد کاسته می شود که عصبانیت می تواند تبعات ناخوشایندی در جامعه داشته باشد.
وی پیشرفت و تعالی جامعه را در گرو صداقت و درستی خواند و عنوان کرد: جامعه‌ای می تواند بسترهای مناسبی برای رشد و اعتلا فراروی افراد قرار دهد که در آن آثاری از دروغ نباشد و هر کس مطابق با توانمندی ها و استعدادهای خود مسیر پیشرفت را بپیماید.
این جامعه شناس خاطرنشان کرد: خانواده نقش تربیتی مهمی در زمینه راستگویی دارد اگر افراد به جای دروغ توجه خاصی به توانمندی‌ها و استعدادهای خود داشته باشند جامعه‌ای موفق و ایده‌آل به لحاظ اخلاقی و فکری و اجتماعی خواهیم داشت.
یک جامعه شناس با اشاره به تبعات شوم دروغ، آن را معضلی بزرگ در اجتماع برشمرد.مهدی زارعی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه قم، در خصوص تبعات فردی و اجتماعی دروغ گفت: دین اسلام که برنامه جامع انسانی و اجتماعی دارد دروغ را به شدت مورد نهی می داند و آن را از زشت ترین گناهان و منشاء بسیاری از مفاسد و معضلات به شمار می آورد.
این جامعه شناس تصریح کرد: احساس حقارت و خود کم بینی و عدم خودباوری از علل مهم دروغ گوئی است اگر افراد با آثار فردی و اجتماعی دروغ آشنا شوند و تبعات شوم آن را بدانند این خصلت ناپسند و پدیده ناشایست نیز از جامعه رخت بر برمی بندد.
وی درباره مهم ترین تبعات درغگوئی در جامعه عنوان کرد: دروغ ریشه اعتماد را می سوزاند و نابود کننده اطمینان است بسیاری از روابط اجتماعی بر اساس اعتماد شکل می‌گیرد اما اگر دروغ در این روابط حاکم شود دیگر اعتمادی وجود ندارد و بی اعتمادی خود معضلی آسیب زاست.زارعی خاطرنشان کرد: اعتماد متقابل می تواند روابط اجتماعی افراد را مستحکم بخشد اما هنگامی که در این ارتباطات، دروغی بیان شود و دروغ بر ملا گردد دیگر اعتماد معنایی ندارد از همه مهم تر دروغ به ایجاد ذهنیت‌های منفی منجر می شود که دیگر افراد در زندگی کمتر به دیگران اعتماد کنند و این امر به مصلحت جامعه نیست.
وی با بیان اینکه دروغ یک بیماری اخلاقی و اجتماعی است اظهارداشت: جامعه‌ای که در آن برای رسیدن به درجات بالاتر و موفقیت‌های بیشتر دست به دامان دروغ شوند جامعه‌ای بیمار است به همین دلیل باید صداقت و راستگوئی و اهمیت آن را از دوران کودکی تبیبن کرد.
این جامعه شناس افزود: دروغ روح ایمان را در افراد جامعه از میان می‌برد و افرادی که روح ایمان و تقوای خود را از دست بدهند پایبندی کمتری نسبت به مسائل اجتماعی دارند و ممکن است هنجارهای اجتماعی را زیر پا بگذارند.
وی اضطراب و استرس بعد از دروغ را مورد توجه قرار داد و گفت: فعالیت‌های اجتماعی نیازمند داشتن تعادل روحی و جسمی است گاهی انسان با گفتن دروغ، استرس‌های زیادی را تحمل می‌کند که به لحاظ جسمی و روحی آزار دهنده می باشد از این رو اجتناب از دروغ می‌تواند در امور اجتماعی موجب آرامش شود.
زارعی دروغ را منشاء تنش‌های فکری قلمداد کرد و افزود: افراد دروغ گو غالباً عصبانی و پرخاشگر نیز می شوند زیرا برای بیان دروغ و حفظ شرایط تلاش مضاعفی انجام می دهند و متحمل فشارهای عصبی زیادی می شوند تا دروغشان برملا نگردد از این رو آستانه تحمل این افراد کاسته می شود که عصبانیت می تواند تبعات ناخوشایندی در جامعه داشته باشد.
وی پیشرفت و تعالی جامعه را در گرو صداقت و درستی خواند و عنوان کرد: جامعه‌ای می تواند بسترهای مناسبی برای رشد و اعتلا فراروی افراد قرار دهد که در آن آثاری از دروغ نباشد و هر کس مطابق با توانمندی ها و استعدادهای خود مسیر پیشرفت را بپیماید.
این جامعه شناس خاطرنشان کرد: خانواده نقش تربیتی مهمی در زمینه راستگویی دارد اگر افراد به جای دروغ توجه خاصی به توانمندی‌ها و استعدادهای خود داشته باشند جامعه‌ای موفق و ایده‌آل به لحاظ اخلاقی و فکری و اجتماعی خواهیم داشت.
