اهانت به پزشکان در رسانه ملی چرا؟ 21 فروردین – 94
جای سئوال نیست چون دربیش از36 سال گذشته به چه اقشار وافرادی اهانت نشده
است که پزشکان باید استثنا باشند؟
تصویر زشتی که این شبها در قالب یک مجموعه تلویزیونی به اصطلاح طنز از فضای
بیمارستانی کشور ارائه می‌شود، تحت هیچ شرایطی قابل پذیرش و تحمل نیست و استمرار
نمایش آن با هر پوشش و بهانه‌ای که توجیه شود، اهانت مستقیم به مخاطبان و به ویژه
صنف پزشکی و بیمارستانی تلقی می‌شود.
متاسفانه این شیوه ناپسند که سیمای جمهوری اسلامی به باز خورد تولیدات
مستقیم و غیرمستقیم خود بی‌اعتنا باشد، تازگی ندارد و مدیران سیما عادت کرده‌اند
که تا سرحد وقوع یک اعتراض با ابعاد امنیتی، هر اعتراض و توصیه و نقدی را به هیچ
انگارند مگر آنکه اتفاقی رخ دهد.
رئیس سابق صدا و سیما پس از دریافت اخبار و گزارشات مربوط به تاثیرات منفی و تحریک‌آمیز یک مجموعه تلویزیونی به اصطلاح تاریخی که نقش و عملکرد تاریخی عشایر جنوب کشور را به زیر سئوال می‌برد، سراسیمه به منطقه رفت و با پوشیدن لباس عشایری و به کمک قسم و آیه و توسل به بزرگان و معتمدین محلی سعی کرد آب رفته را به جوی باز گرداند و پخش آن مجموعه نیز متوقف گردید.
اکنون یک مجموعه باصطلاح طنز که این شبها از سیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود، اساس و ارکان شبکه پزشکی و بیمارستانی کشور را به طرز چندش‌آوری به باد توهین و تمسخر و تحقیر گرفته و هر روزه فضای تلخ‌تری را به تصویر می‌کشد که مشخص نیست اهداف آن چیست و تا کجا به پیش می‌رود؟
بیمارستانی را در ذهن تصور کنید که مخروبه و متروکه است. زمین آن قبلاً گورستان بوده و در مقطع شروع نمایش، آغل گوسفندان پرواری، محل صافکاری خودروهای تصادفی و... بوده و توسط عده‌ای شیاد و شارلاتان و آدمهای وازده و ناکام، قرار است احیا شود. ملک بیمارستان متروکه متعلق به یک بیمار روانی است که در جلوی دوربین‌ها سطل بنرین! را روی سرش خالی می‌کند و فندک می‌زند که عوامل هشیار غیبی او را نجات می‌دهند ولی بعداً همین فرد عضو هیئت مدیره بیمارستان فوق تخصصی می‌شود. فرد بعدی از فیلیپین آمده که مدرکش را معادل تحصیلات راهنمائی ارزیابی می‌کنند ولی بیش از یک پزشک فوق تخصصی اظهار وجود می‌کند.
سرآمد ستاره‌های این مجموعه، یک شیاد همه فن حریف است که اگرچه مدارک به اصطلاح علمی او را جلوی چشمانش پاره پاره می‌کنند ولی به عالم و آدم خط می‌دهد و رهنمود صادر می‌کند. نخستین فرد مراجعه کننده به بیمارستان که تعمداً «بیمار» تلقی شده و کارش به اتاق عمل می‌کشد، بدون حضور حتی یک کارشناس مرتبط و در غیاب متخصص بیهوشی شاهد مراحلی است که نهایتاً همان تیم فشل و بیسواد هیئت مدیره برای پیگیری اموری که هیچکدام سررشته و علمی درباره‌اش ندارند، وارد عمل می‌شوند.
قصد نداریم این خیالپردازی‌های چندش آور، باز تعریف شود ولی نکات مهمی وجود دارند که شاید هم تعمداً مورد غفلت قرار گرفته‌اند.
1 – سرمایه اصلی پزشکان و مراکز بیمارستانی، اعتمادی است که مردم بطور اصولی و برای همیشه به این طیف از خدمتگزاران جامعه داشته‌اند و دارند. اعتماد، موضوعی نیست که به راحتی کسب شود و اگر از میان رفت، به راحتی بازیافت گردد. ناگفته پیداست که پزشکان و بیمارستان‌های خلافکاری هم هستند که باید با آنها مقابله شود ولی در مجموعه تلویزیونی درحال پخش، اگرچه زیان طنز است ولی گوئی برای نمونه حتی یک نفر هم، اهلیت و صلاحیت لازم برای حضور و فعالیت در این مشاغل را ندارد.
2 – نگارنده اگر مشاور تلویزیون‌های لوس آنجلسی می‌بود، حتماً به آنها توصیه می‌کرد این مجموعه تلویزیونی را که بی‌هیچ هزینه‌ای برای آنها، فضای حاکم بر بزرگترین و کلیدی‌ترین عرصه خدمات حساس و تعیین کننده در کشور را به بهترین صورت ممکن به زیر سئوال برده به عنوان تصویری که خود نظام از درون کشور به دنیای امروز نشان می‌دهد، به دوست و دشمن و رقیب و رفیق نشان دهد و از آنها بخواهد که خودشان قضاوت کنند. این بزرگترین خدمت بی‌مزد و منتی است که سیمای جمهوری اسلامی به دشمنان کرده و می‌کند و احتمالاً فردا به دست‌اندرکاران این مجموعه بعنوان پربیننده‌ترین، بهترین، برترین، مقبول‌ترین و صدها «ترین» دیگر، مدال افتخار می‌دهد و خواستار تکرار این قبیل محصولات به عنوان «طنز فاخر»! خواهد بود. برای اینهمه پول بی‌حساب و کتاب که از بیت المال به جیب مسخره کردن یک صنف زحمتکش می‌رود، چه توجیهی وجود دارد؟
3 – جرم سنگین‌تر از تولید و پخش این مجموعه، توجیه عملکردی است که چنین تولیداتی را ضروری، مفید و منطقی معرفی می‌کند. طی روزهای اخیر در مقاطع مختلف و در شبکه‌های متعدد، از این عملکردها دفاع شده و آنرا «عین آزادی»، حرکت به سوی فضای آزاد انتقادی، نیشتری برای باز شدن دملها و... معرفی کرده‌اند و حتی آنرا آغاز یک جهش برای بازتر شدن فضا قلمداد می‌کنند.
درست است که در حرفه پزشکی هم خطاکارانی هستند که وجودشان به منزله ظلمی علیه عناصر پاکدست و شرافتمند وکاردان در قلمرو پزشکی تلقی می‌شود ولی این مجموعه تلویزیونی، تعرضی به آنها نیست بلکه به وضوح چنین وانمود می‌کند که تمامی دست اندرکاران در قلمرو پزشکی، از همین خطاکاران بیسواد و نفهم تشکیل شده‌اند که جفائی بزرگ و عنادی نابخشودنی است.
4 – توصیه اصلی در این مقوله به عناصر فهیم درون سیمای جمهوری اسلامی این است که ادامه این مجموعه را به منزله عقده‌گشائی عناصر مسئله‌دار تلقی کنند و آنرا متوقف نمایند. سیما در گذشته نیز در مواردی اینگونه عمل کرده و این موضوع بی‌سابقه نیست. انتظار می‌رود که در این مورد نیز متناسب با مصالح کشور و جامعه عمل شود و تصمیم مناسبی در راه توقف این مجموعه اتخاذ گردد.
رئیس سابق صدا و سیما پس از دریافت اخبار و گزارشات مربوط به تاثیرات منفی و تحریک‌آمیز یک مجموعه تلویزیونی به اصطلاح تاریخی که نقش و عملکرد تاریخی عشایر جنوب کشور را به زیر سئوال می‌برد، سراسیمه به منطقه رفت و با پوشیدن لباس عشایری و به کمک قسم و آیه و توسل به بزرگان و معتمدین محلی سعی کرد آب رفته را به جوی باز گرداند و پخش آن مجموعه نیز متوقف گردید.
اکنون یک مجموعه باصطلاح طنز که این شبها از سیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود، اساس و ارکان شبکه پزشکی و بیمارستانی کشور را به طرز چندش‌آوری به باد توهین و تمسخر و تحقیر گرفته و هر روزه فضای تلخ‌تری را به تصویر می‌کشد که مشخص نیست اهداف آن چیست و تا کجا به پیش می‌رود؟
بیمارستانی را در ذهن تصور کنید که مخروبه و متروکه است. زمین آن قبلاً گورستان بوده و در مقطع شروع نمایش، آغل گوسفندان پرواری، محل صافکاری خودروهای تصادفی و... بوده و توسط عده‌ای شیاد و شارلاتان و آدمهای وازده و ناکام، قرار است احیا شود. ملک بیمارستان متروکه متعلق به یک بیمار روانی است که در جلوی دوربین‌ها سطل بنرین! را روی سرش خالی می‌کند و فندک می‌زند که عوامل هشیار غیبی او را نجات می‌دهند ولی بعداً همین فرد عضو هیئت مدیره بیمارستان فوق تخصصی می‌شود. فرد بعدی از فیلیپین آمده که مدرکش را معادل تحصیلات راهنمائی ارزیابی می‌کنند ولی بیش از یک پزشک فوق تخصصی اظهار وجود می‌کند.
سرآمد ستاره‌های این مجموعه، یک شیاد همه فن حریف است که اگرچه مدارک به اصطلاح علمی او را جلوی چشمانش پاره پاره می‌کنند ولی به عالم و آدم خط می‌دهد و رهنمود صادر می‌کند. نخستین فرد مراجعه کننده به بیمارستان که تعمداً «بیمار» تلقی شده و کارش به اتاق عمل می‌کشد، بدون حضور حتی یک کارشناس مرتبط و در غیاب متخصص بیهوشی شاهد مراحلی است که نهایتاً همان تیم فشل و بیسواد هیئت مدیره برای پیگیری اموری که هیچکدام سررشته و علمی درباره‌اش ندارند، وارد عمل می‌شوند.
قصد نداریم این خیالپردازی‌های چندش آور، باز تعریف شود ولی نکات مهمی وجود دارند که شاید هم تعمداً مورد غفلت قرار گرفته‌اند.
1 – سرمایه اصلی پزشکان و مراکز بیمارستانی، اعتمادی است که مردم بطور اصولی و برای همیشه به این طیف از خدمتگزاران جامعه داشته‌اند و دارند. اعتماد، موضوعی نیست که به راحتی کسب شود و اگر از میان رفت، به راحتی بازیافت گردد. ناگفته پیداست که پزشکان و بیمارستان‌های خلافکاری هم هستند که باید با آنها مقابله شود ولی در مجموعه تلویزیونی درحال پخش، اگرچه زیان طنز است ولی گوئی برای نمونه حتی یک نفر هم، اهلیت و صلاحیت لازم برای حضور و فعالیت در این مشاغل را ندارد.
2 – نگارنده اگر مشاور تلویزیون‌های لوس آنجلسی می‌بود، حتماً به آنها توصیه می‌کرد این مجموعه تلویزیونی را که بی‌هیچ هزینه‌ای برای آنها، فضای حاکم بر بزرگترین و کلیدی‌ترین عرصه خدمات حساس و تعیین کننده در کشور را به بهترین صورت ممکن به زیر سئوال برده به عنوان تصویری که خود نظام از درون کشور به دنیای امروز نشان می‌دهد، به دوست و دشمن و رقیب و رفیق نشان دهد و از آنها بخواهد که خودشان قضاوت کنند. این بزرگترین خدمت بی‌مزد و منتی است که سیمای جمهوری اسلامی به دشمنان کرده و می‌کند و احتمالاً فردا به دست‌اندرکاران این مجموعه بعنوان پربیننده‌ترین، بهترین، برترین، مقبول‌ترین و صدها «ترین» دیگر، مدال افتخار می‌دهد و خواستار تکرار این قبیل محصولات به عنوان «طنز فاخر»! خواهد بود. برای اینهمه پول بی‌حساب و کتاب که از بیت المال به جیب مسخره کردن یک صنف زحمتکش می‌رود، چه توجیهی وجود دارد؟
3 – جرم سنگین‌تر از تولید و پخش این مجموعه، توجیه عملکردی است که چنین تولیداتی را ضروری، مفید و منطقی معرفی می‌کند. طی روزهای اخیر در مقاطع مختلف و در شبکه‌های متعدد، از این عملکردها دفاع شده و آنرا «عین آزادی»، حرکت به سوی فضای آزاد انتقادی، نیشتری برای باز شدن دملها و... معرفی کرده‌اند و حتی آنرا آغاز یک جهش برای بازتر شدن فضا قلمداد می‌کنند.
درست است که در حرفه پزشکی هم خطاکارانی هستند که وجودشان به منزله ظلمی علیه عناصر پاکدست و شرافتمند وکاردان در قلمرو پزشکی تلقی می‌شود ولی این مجموعه تلویزیونی، تعرضی به آنها نیست بلکه به وضوح چنین وانمود می‌کند که تمامی دست اندرکاران در قلمرو پزشکی، از همین خطاکاران بیسواد و نفهم تشکیل شده‌اند که جفائی بزرگ و عنادی نابخشودنی است.
4 – توصیه اصلی در این مقوله به عناصر فهیم درون سیمای جمهوری اسلامی این است که ادامه این مجموعه را به منزله عقده‌گشائی عناصر مسئله‌دار تلقی کنند و آنرا متوقف نمایند. سیما در گذشته نیز در مواردی اینگونه عمل کرده و این موضوع بی‌سابقه نیست. انتظار می‌رود که در این مورد نیز متناسب با مصالح کشور و جامعه عمل شود و تصمیم مناسبی در راه توقف این مجموعه اتخاذ گردد.
