جنایات علیه ی
بشریتی که پس از جنگ 16 ساله ی ویتنام اتفاق افتاده است که آمریکا در آن نقش کلیدی
داشته است نمی شود فراموش کرد ولی بایدد رنظر داشت که درد و جنگ افغانستان و عراق بسا فراتر از
جنایات علیه ی بشریت جنگ ویتنام اتفاق افتاده چون جنایات هنوز ادامه دارد .چون
فراموش نشده است زیر چتر قول های آزادی وصلح و دمکراسی چه میزان بر سر ملت های
افغانستان وعراق بمب ریخته وموشک پرتاب شد و اززمین حمله شدو این دو کشور شخم زده و میلیون ها نفر کشتهو مجروح و آواره شدند در
ادامه با حمایت غرب به خصوص آمریکا از رژیم ضد بشر وجنگ افروز ولایت فقیه خمینی و
خامنه ای منطقه خاورمیانه و آفریقا ناامن و بی ثبات شده است.
«فیلیپ جونز‌گریفیث» یکی از مهمترین
عکاسان جنگ به شمار می‌رود که به خاطر عکاسی منحصر به فردش از جنگ ویتنام، نقش
موثری در تنویر افکار عمومی امریکا بر ضد جنگ داشت و «بهترین و کامل‌ترین گزارش
تصویری جنگ ویتنام» را در تاریخ عکاسی به ثبت رساند.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، چهل سال پیش در چنین
روزهایی امریکا و متحدانش پس از 16 سال جنگ ویرانگر آماده می‌شدند تا با ترک
ویتنام طولانی ترین جنگ قرن را با شکست به پایان برسانند. جنگ ویتنام از دسامبر
1956 میلادی تا30 آوریل1975 میلادی در دوران جنگ سرد بین نیروهای ویتنام شمالی و
جبهه آزادی‌بخش ویتنام جنوبی معروف به "ویت کنگ" از یک طرف و نیروهای
ویتنام جنوبی، امریکا و دیگر متحدانش درگرفت.امریکا که به منظور جلوگیری از نفوذ
کمونیسم در جنوب شرق آسیا آماده دخالت نظامی در این منطقه بود پس از طرح این ادعا
که افراد وابسته به ویتنام شمالی دو بار با قايقهای انفجاری به کشتيهای آمريکايی
حمله کرده‌اند به دستور «لیندون جانسون» رئیس جمهور وقت این کشور وارد جنگ شد.ویتنام
پیشتر و در جریان مبارزات استعماری خود با فرانسه طی توافقی موقت در ژنو به دو بخش
شمالی و جنوبی تقسیم شد. اما حکومت ویتنام جنوبی به رهبری «نگو دین دیم» با حمایت
آمریکا به مذاکره بر سر الحاق دو بخش شمالی و جنوبی تن نداد و به سرکوب شدید
کمونیست‌ها پرداخت.سرکوب و کشتار شدید کمونیست ها در
ویتنام جنوبی باعث شد پس از چندی جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام که به اختصار به آنها
«ویت کنگ» یعنی کمونیست های ویتنام می‌گفتند با حمایت نیروهای ویتنام شمالی به جنگ
حکومت «نگو دین» بروند.حمایت چین و شوروی از نیروهای ویت‌کنگ و
ویتنام شمالی و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از نیروهای ویتنام جنوبی باعث شد جنگ
سراسر ویتنام و گاه نقاط دیگر هندوچین را در بر بگیرد.
جنگ بین شمال و جنوب در سال 1965 به
نقطه بحرانی رسید تا اینکه سربازان آمریکایی به بهانه حمله ویتنامی‌ها به کشتی‌های
آمریکایی در خلیج «تونکن» وارد خاک ویتنام شدند تا جنگ را به نفع جنوبی ها یکسره کنند
و کمونیست ها را شکست دهند. این نبرد اما نه تنها
آنطور که امریکا فکر می‌کرد پیش نرفت بلکه پس از 16 سال با شکست جنوبی ها به پایان
رسید. مورخان شگردهای منحصر به فرد ویت کنگی ها برای اختفا و غافلگیری سربازان
امریکایی را عامل شکست های پی در پی امریکا در این جنگ عنوان می‌کنند.در اوايل
سال 1975 دولت ویتنام شمالی با اتكا به ويت كونگ‌ها حملات شدیدی علیه جنوبی ها
ترتیب داد و توانست در 30 آوریل پس از سال‌های نبرد خونین «سایگون» را به تصرف خود
درآورد. در همین زمان امریکا با قبول شکست آخرین سربازان خود را با هواپیماها و
هلیکوپترها از ویتنام خارج کرد؛ اقدامی که بین ویتنامی‌ها به روز «فرار» شهرت دارد.ده‌ها عکاس
همزمان با شروع جنگ در ویتنام به این کشور سفر کردند تا از فاجعه‌ای که 16 سال به
درازا کشید و بیش از 3میلیون ویتنامی را به کام مرگ فرستاد عکاسی کنند که از این
میان «هورست فاست»، «ادی آدامز»، «ریموند دپاردون»، «رابرت کاپا» و «فلیپ جونز
گریفیث» از همه مشهورتر هستند. «فیلیپ جونز‌گریفیث» که
در زیر مجموعه عکس های او از جنگ ویتنام را مرور می‌کنید شاید در میان همین اسامی
بزرگ از همه اثرگذارتر باشد. او عکاسی است که عکس‌های
ضدجنگش از این نبرد ویرانگر در زمانی که رسانه‌های امریکا به دفاع از آن می
پرداختند نقش موثری در تنویر افکار عمومی داشت. چاپ کتاب عکس های او از جنگ ویتنام
در برانگیختن احساسات و اعتراضات بر ضد جنگ ویتنام آنقدر موثر بود که مجله تایم آن
را «بهترین و کامل‌ترین گزارش تصویری جنگ» دانست. مجموعه زیر تعدادی از همین عکس‌ها
را شامل می‌شود. عکس هایی که در سال های 1967 و 1968 از جنگ در این کشور تهیه کرد.
