روزی نامه ی حکومتی
جمهوری اسلامی یکشنبه 17 اسفندماه سال
1393
سرمقاله روزی نامه ی جمهوری "شرط
دستیابی به «توافق خوب» "
برخلاف یادداشت روز نویسان اوین نامه ی کیهان که همسو با پاسداران با شدت با
روند مذاکرات توافق هسته ای مخالف می کنند .چون هم مخالف روحانی و رفسنجانی ، هم
دولت ا ئتلافی اند .هم خواهان دستیابی به سلاح هسته ای اند .برای همین نه خوش بین
به نتایج مذاکرات هسته ای نیستند که تلاش می کنند اخلال گری کنند تا مذاکرات هسته
منجر به شکست شود .اما سرمقاله نویسان روزی نامه ی جمهوری چون حامی روحانی
ورفسنجانی اند . بنابراین موضع خوش بینانه
نسبت به پایان مذاکرات با شرط وشروط یا اما واگر دارند . برای همین سرمقاله نویس باشرطی کردن که نوعی توجیه است باا دعای صلح آمیز بودن هسته ای گفته غربی‌ها قطعا در این مدت باید به خوبی
دریافته باشند که حقوق هسته‌ای صلح آمیز ملت ایران قابل خدشه و عبور نیست و مولفه‌های
همین دانش طبق قوانین مصرح در «ان.پی.تی» باید حفظ شود و هیچکس نمی‌تواند با باج‌خواهی‌های
ظالمانه، فناوری هسته‌ای رژیم ولایت مطلقه فقیه را زیر سئوال برده و انکار کند. هرچند همواره
مردم ایران برای رسیدن به توافق هسته‌ای و پایان دادن به این بازی آمادگی دارند
ولی به همان اندازه هم به برخورداری ازحقوق قانونی هسته‌ای خود اصراردارند و بر آن
پافشاری می‌کنند و هرگز حاضر به معامله که همراه با عبور از خطوط قرمز اعلام شده
باشد، ندارد. البته اعلام نشده خطوط قرمز چیست؟ آیا همان خطوطی است که پاسداران
می گویند . یا نه آنست که تیم مذاکره کننده ی دولت روحانی پشت پرده در مذاکرات به طرفین آمریکایی می گویند .
بهرحال سرمقاله نویس در پایان اذعان نموده بر این اساس همراهی و تفاهم رژیم ولایت مطلقه فقیه برای اعتمادسازی در این زمینه هرگز فراتر ازخطوط قرمز نخواهد بود و فقط در صورت عقب‌نشینی غرب از مواضع زیاده خواهانه خود در مورد تحریم‌هاست که می‌توان امیدوار بود تا فروردین ماه توافق نهایی شکل می‌گیرد زیرا توافق در صورتی به وقوع می‌پیوندد که براساس مفاد توافقنامه ژنو، «بر روی تمامی مسائل اشتراک نظر به وجود آید.»
این روزها گرچه ضریب اظهارات خوشبینانه و تحلیل‌های رضایتمندانه از روند مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 بیش از هر زمان دیگری بالا گرفته و سمت وسوی مذاکرات از رسیدن به «توافق سیاسی» به مرحله دستیابی به «توافق نهایی» ارتقاء یافته است، ولی به نظر می‌رسد علیرغم این افزایش شتاب‌ها در مسیر دیپلماسی هسته‌ای برای پایان‌دادن به مذاکرات و بسته‌شدن این پرونده کهنه 13 ساله، اظهارنظر قطعی در این باره هنوز زود است.
اکنون از شواهد و قرائن نیز چنین بر می‌آید که ساعت شنی زمان، به نفع حصول توافق نهایی درجریان است و از این جهت چندان هم بیراه نیست که افراد نزدیک به طرفهای مذاکره‌کننده هسته‌ای از احتمال زیاد رسیدن به توافق جامع در روزهای نخستین سال 1394 اطلاع‌رسانی می‌کنند، هرچند اظهارات وزیر خارجه کشورمان درپایان مذاکرات «مونترو» نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران برای تحقق شرایط مورد نظر خود همچنان پابرجا ایستاده و حاضر به انجام هیچ معامله‌ای بر سر خطوط قرمز اعلام شده خود نیست. رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان با صراحت به خبرنگاران اعلام کرد: «دنیا باید بدانند که ما یک دستور بسیار روشن داریم و آن، برداشته‌شدن تمامی تحریم‌هاست و مذاکرات، فقط با برداشته‌شدن تمام تحریم‌ها به نتیجه می‌رسد». ظریف همچنین گفت: «رفع تدریجی تحریم‌ها، راهکار مناسبی جهت جلب اعتماد ایران و ساخت بنایی برپایه اعتماد متقابل نیست و ایران در چند سال اخیر نه تنها فشار تحریم‌ها را به خوبی مهار کرده و آن را کاهش داده بلکه توانسته است در زمینه‌های اقتصادی نیز به پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای دست یابد لذا انتظار ما از دیگر کشورهای حاضر در مذاکرات هسته‌ای اینست که باتوجه به واقعیات، در جهت حل مشکلات و جلب نظر ایران گام بردارند تا نتایج گفتگوها به سود طرفین باشد».
در مجموع آنچه دستیابی به توافق نهایی را امکان‌پذیر می‌کند، اقدام غرب در جهت برداشتن تحریم‌های ظالمانه‌ای است که در سالهای اخیر بر ایران تحمیل شده است و تنها در این صورت می‌توان افق روشنی را تا اواسط فروردین‌ماه برای رسیدن به توافق ترسیم کرد، در غیر این صورت باید زیاده‌‌خواهی طرف مقابل و نیز استفاده ابزاری از تحریم‌ها را مانع تفاهم و توافق نهایی دانست.بدین ترتیب اکنون توپ در زمین غربی‌هاست و آنها باید تصمیم خود را برای رسیدن به این توافق و جمع‌کردن پرونده هسته‌ای اعلام کنند زیرا از آغاز امضای توافق ژنو، ایران با گروه 1+5 و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاریهای لازم برای اعتمادسازی را داشته و تازه‌ترین گزارش فصلی آژانس که سی‌ام بهمن منتشر شد نیز از تعهد و پایبندی ایران به مفاد توافق حکایت دارد و همانند گزارشهای سابق، آشکارا بر حسن نیت و اراده جدی ایران برای رسیدن به توافق تاکید می‌کند.
باتوجه به این واقعیت‌ها و اثبات اراده جدی و حسن نیت مقام‌های ایرانی در حل و فصل مسالمت‌آمیز پرونده هسته‌ای کشورمان، مسیر دستیابی به توافق خوب از سوی ایران اکنون کاملا هموار شده و این کشورهای غربی بویژه آمریکا هستند که باید گام بعدی و نهایی را به سوی توافق جامع و پایانی بردارند، توافقی دقیق، شفاف و خالی از ابهام و کلی‌گویی که در آن همه موارد حساس و حتی جزیی نیز لحاظ شده باشد.
در این میان نکته دیگری که این روزها رسانه‌های بین‌المللی و کارشناسان غربی را بر آن داشته تا شرایط کنونی را برای دستیابی توافق، از روزهای دیگر متمایز ارزیابی کرده و آنرا در لحظات حساس و پایانی توصیف کنند، اراده غرب بویژه اروپایی‌ها برای پایان‌دادن به این ماراتن هسته‌ای است که به نظر می‌رسد آنها علیرغم همه فشارهای وارده از سوی لابی صهیونیستی و شخص نتانیاهو برای بر هم زدن مذاکرات، با بی‌اعتنایی تمام از کنار آن عبور کرده و پشیزی برای آن ارزش قائل نشده‌اند. خبرگزاری‌های غربی نوشته‌اند: مذاکرات مونترو در حالی برگزار شد که نتانیاهو به دعوت گروه‌های تندرو در کنگره آمریکا علیه مذاکرات و دستیابی غرب به تفاهم هسته‌ای به ایران مشغول غوغاسالاری و فرافکنی تخریبی بود و هر آنچه را که در ترکش داشت برای جلوگیری از توافق هسته‌ای رها کرد ولی کشورهای عضو گروه 1+5 با بی‌اعتنایی محض از کنار آن گذشتند و به او پشت کردند.
نحوه برخورد کاملا سرد و منفی آمریکا و اروپا با درخواست نتانیاهو برای بستن باب مذاکره غرب با ایران، عملا نشان داد که غربی‌ها به دنبال دستیابی به توافق از دل فرآیند مذاکرات هستند و اینکه در عین حال هنوز هم نغمه‌های ناموزون و خواسته‌های نامعقولی دارند که هرگز با ضوابط مذاکرات و قواعد بین‌المللی سازگار نیست، به این دلیل است که احتمال می‌دهند در لحظات آخر بتوانند بخشی از زیاده‌خواهی‌های خود را برآورده نمایند.
غربی‌ها علیرغم آنکه تاکنون بیش از هر ابزاری، از اهرم تحریم‌ها برای اعمال فشار بر ایران استفاده کرده‌اند ولی تجربه به آنها ثابت کرده که تکیه بر این ابزار فرسوده و ناکارآمد، هرگز باعث رسیدن به درخواست‌های نامشروع نبوده بلکه برعکس، خود عاملی برای خوداتکایی ملت ایران و مانعی در مسیر پیشبرد گفتگوها بوده است، لذا عاقلانه اینست که غربی‌ها براساس عملکرد شفاف مسئولین کشورمان که نشان داده جمهوری اسلامی ایران هرگز به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نبوده و نیست و آن را عملی خلاف موازین انسانی می‌داند، دست از ادامه بازی سوخته تحریم، به بهانه احتمال دستیابی ایران به تسلیحات اتمی دست بردارند زیرا اگر دستیابی به بمب اتم، اتهام و یاجرم محسوب شود، که هست، بیش از همه گریبان اعضای گروه 1+5 را می‌گیرد که از زرادخانه‌های بزرگ اتمی برخوردار هستند و رژیم صهیونیستی و برخی دیگر از متحدان خود را نیز به این سلاح کشتار جمعی مجهز کرده‌اند. علاوه بر این دولتمردان آمریکا در پرونده سیاه خود، سابقه بکارگیری و استفاده از این سلاح‌ها در کشتار صدها هزار انسان بی‌گناه رادارند.
غربی‌ها قطعا در این مدت باید به خوبی دریافته باشند که حقوق هسته‌ای صلح آمیز ملت ایران قابل خدشه و عبور نیست و مولفه‌های همین دانش طبق قوانین مصرح در «ان.پی.تی» باید حفظ شود و هیچکس نمی‌تواند با باج‌خواهی‌های ظالمانه، فناوری هسته‌ای ایران را زیر سئوال برده و انکار کند. هرچند همواره مردم ایران برای رسیدن به توافق هسته‌ای و پایان دادن به این بازی آمادگی دارند ولی به همان اندازه هم به برخورداری ازحقوق قانونی هسته‌ای خود اصراردارند و بر آن پافشاری می‌کنند و هرگز حاضر به معامله که همراه با عبور از خطوط قرمز اعلام شده باشد، ندارد.
بر این اساس همراهی و تفاهم ایران برای اعتمادسازی در این زمینه هرگز فراتر ازخطوط قرمز نخواهد بود و فقط در صورت عقب‌نشینی غرب از مواضع زیاده خواهانه خود در مورد تحریم‌هاست که می‌توان امیدوار بود تا فروردین ماه توافق نهایی شکل می‌گیرد زیرا توافق در صورتی به وقوع می‌پیوندد که براساس مفاد توافقنامه ژنو، «بر روی تمامی مسائل اشتراک نظر به وجود آید.»
بهرحال سرمقاله نویس در پایان اذعان نموده بر این اساس همراهی و تفاهم رژیم ولایت مطلقه فقیه برای اعتمادسازی در این زمینه هرگز فراتر ازخطوط قرمز نخواهد بود و فقط در صورت عقب‌نشینی غرب از مواضع زیاده خواهانه خود در مورد تحریم‌هاست که می‌توان امیدوار بود تا فروردین ماه توافق نهایی شکل می‌گیرد زیرا توافق در صورتی به وقوع می‌پیوندد که براساس مفاد توافقنامه ژنو، «بر روی تمامی مسائل اشتراک نظر به وجود آید.»
این روزها گرچه ضریب اظهارات خوشبینانه و تحلیل‌های رضایتمندانه از روند مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 بیش از هر زمان دیگری بالا گرفته و سمت وسوی مذاکرات از رسیدن به «توافق سیاسی» به مرحله دستیابی به «توافق نهایی» ارتقاء یافته است، ولی به نظر می‌رسد علیرغم این افزایش شتاب‌ها در مسیر دیپلماسی هسته‌ای برای پایان‌دادن به مذاکرات و بسته‌شدن این پرونده کهنه 13 ساله، اظهارنظر قطعی در این باره هنوز زود است.
اکنون از شواهد و قرائن نیز چنین بر می‌آید که ساعت شنی زمان، به نفع حصول توافق نهایی درجریان است و از این جهت چندان هم بیراه نیست که افراد نزدیک به طرفهای مذاکره‌کننده هسته‌ای از احتمال زیاد رسیدن به توافق جامع در روزهای نخستین سال 1394 اطلاع‌رسانی می‌کنند، هرچند اظهارات وزیر خارجه کشورمان درپایان مذاکرات «مونترو» نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران برای تحقق شرایط مورد نظر خود همچنان پابرجا ایستاده و حاضر به انجام هیچ معامله‌ای بر سر خطوط قرمز اعلام شده خود نیست. رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان با صراحت به خبرنگاران اعلام کرد: «دنیا باید بدانند که ما یک دستور بسیار روشن داریم و آن، برداشته‌شدن تمامی تحریم‌هاست و مذاکرات، فقط با برداشته‌شدن تمام تحریم‌ها به نتیجه می‌رسد». ظریف همچنین گفت: «رفع تدریجی تحریم‌ها، راهکار مناسبی جهت جلب اعتماد ایران و ساخت بنایی برپایه اعتماد متقابل نیست و ایران در چند سال اخیر نه تنها فشار تحریم‌ها را به خوبی مهار کرده و آن را کاهش داده بلکه توانسته است در زمینه‌های اقتصادی نیز به پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای دست یابد لذا انتظار ما از دیگر کشورهای حاضر در مذاکرات هسته‌ای اینست که باتوجه به واقعیات، در جهت حل مشکلات و جلب نظر ایران گام بردارند تا نتایج گفتگوها به سود طرفین باشد».
در مجموع آنچه دستیابی به توافق نهایی را امکان‌پذیر می‌کند، اقدام غرب در جهت برداشتن تحریم‌های ظالمانه‌ای است که در سالهای اخیر بر ایران تحمیل شده است و تنها در این صورت می‌توان افق روشنی را تا اواسط فروردین‌ماه برای رسیدن به توافق ترسیم کرد، در غیر این صورت باید زیاده‌‌خواهی طرف مقابل و نیز استفاده ابزاری از تحریم‌ها را مانع تفاهم و توافق نهایی دانست.بدین ترتیب اکنون توپ در زمین غربی‌هاست و آنها باید تصمیم خود را برای رسیدن به این توافق و جمع‌کردن پرونده هسته‌ای اعلام کنند زیرا از آغاز امضای توافق ژنو، ایران با گروه 1+5 و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاریهای لازم برای اعتمادسازی را داشته و تازه‌ترین گزارش فصلی آژانس که سی‌ام بهمن منتشر شد نیز از تعهد و پایبندی ایران به مفاد توافق حکایت دارد و همانند گزارشهای سابق، آشکارا بر حسن نیت و اراده جدی ایران برای رسیدن به توافق تاکید می‌کند.
باتوجه به این واقعیت‌ها و اثبات اراده جدی و حسن نیت مقام‌های ایرانی در حل و فصل مسالمت‌آمیز پرونده هسته‌ای کشورمان، مسیر دستیابی به توافق خوب از سوی ایران اکنون کاملا هموار شده و این کشورهای غربی بویژه آمریکا هستند که باید گام بعدی و نهایی را به سوی توافق جامع و پایانی بردارند، توافقی دقیق، شفاف و خالی از ابهام و کلی‌گویی که در آن همه موارد حساس و حتی جزیی نیز لحاظ شده باشد.
در این میان نکته دیگری که این روزها رسانه‌های بین‌المللی و کارشناسان غربی را بر آن داشته تا شرایط کنونی را برای دستیابی توافق، از روزهای دیگر متمایز ارزیابی کرده و آنرا در لحظات حساس و پایانی توصیف کنند، اراده غرب بویژه اروپایی‌ها برای پایان‌دادن به این ماراتن هسته‌ای است که به نظر می‌رسد آنها علیرغم همه فشارهای وارده از سوی لابی صهیونیستی و شخص نتانیاهو برای بر هم زدن مذاکرات، با بی‌اعتنایی تمام از کنار آن عبور کرده و پشیزی برای آن ارزش قائل نشده‌اند. خبرگزاری‌های غربی نوشته‌اند: مذاکرات مونترو در حالی برگزار شد که نتانیاهو به دعوت گروه‌های تندرو در کنگره آمریکا علیه مذاکرات و دستیابی غرب به تفاهم هسته‌ای به ایران مشغول غوغاسالاری و فرافکنی تخریبی بود و هر آنچه را که در ترکش داشت برای جلوگیری از توافق هسته‌ای رها کرد ولی کشورهای عضو گروه 1+5 با بی‌اعتنایی محض از کنار آن گذشتند و به او پشت کردند.
نحوه برخورد کاملا سرد و منفی آمریکا و اروپا با درخواست نتانیاهو برای بستن باب مذاکره غرب با ایران، عملا نشان داد که غربی‌ها به دنبال دستیابی به توافق از دل فرآیند مذاکرات هستند و اینکه در عین حال هنوز هم نغمه‌های ناموزون و خواسته‌های نامعقولی دارند که هرگز با ضوابط مذاکرات و قواعد بین‌المللی سازگار نیست، به این دلیل است که احتمال می‌دهند در لحظات آخر بتوانند بخشی از زیاده‌خواهی‌های خود را برآورده نمایند.
غربی‌ها علیرغم آنکه تاکنون بیش از هر ابزاری، از اهرم تحریم‌ها برای اعمال فشار بر ایران استفاده کرده‌اند ولی تجربه به آنها ثابت کرده که تکیه بر این ابزار فرسوده و ناکارآمد، هرگز باعث رسیدن به درخواست‌های نامشروع نبوده بلکه برعکس، خود عاملی برای خوداتکایی ملت ایران و مانعی در مسیر پیشبرد گفتگوها بوده است، لذا عاقلانه اینست که غربی‌ها براساس عملکرد شفاف مسئولین کشورمان که نشان داده جمهوری اسلامی ایران هرگز به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نبوده و نیست و آن را عملی خلاف موازین انسانی می‌داند، دست از ادامه بازی سوخته تحریم، به بهانه احتمال دستیابی ایران به تسلیحات اتمی دست بردارند زیرا اگر دستیابی به بمب اتم، اتهام و یاجرم محسوب شود، که هست، بیش از همه گریبان اعضای گروه 1+5 را می‌گیرد که از زرادخانه‌های بزرگ اتمی برخوردار هستند و رژیم صهیونیستی و برخی دیگر از متحدان خود را نیز به این سلاح کشتار جمعی مجهز کرده‌اند. علاوه بر این دولتمردان آمریکا در پرونده سیاه خود، سابقه بکارگیری و استفاده از این سلاح‌ها در کشتار صدها هزار انسان بی‌گناه رادارند.
غربی‌ها قطعا در این مدت باید به خوبی دریافته باشند که حقوق هسته‌ای صلح آمیز ملت ایران قابل خدشه و عبور نیست و مولفه‌های همین دانش طبق قوانین مصرح در «ان.پی.تی» باید حفظ شود و هیچکس نمی‌تواند با باج‌خواهی‌های ظالمانه، فناوری هسته‌ای ایران را زیر سئوال برده و انکار کند. هرچند همواره مردم ایران برای رسیدن به توافق هسته‌ای و پایان دادن به این بازی آمادگی دارند ولی به همان اندازه هم به برخورداری ازحقوق قانونی هسته‌ای خود اصراردارند و بر آن پافشاری می‌کنند و هرگز حاضر به معامله که همراه با عبور از خطوط قرمز اعلام شده باشد، ندارد.
بر این اساس همراهی و تفاهم ایران برای اعتمادسازی در این زمینه هرگز فراتر ازخطوط قرمز نخواهد بود و فقط در صورت عقب‌نشینی غرب از مواضع زیاده خواهانه خود در مورد تحریم‌هاست که می‌توان امیدوار بود تا فروردین ماه توافق نهایی شکل می‌گیرد زیرا توافق در صورتی به وقوع می‌پیوندد که براساس مفاد توافقنامه ژنو، «بر روی تمامی مسائل اشتراک نظر به وجود آید.»
