رانندگان تاکسی، مسافران را شکل
هزارتومانی.
کیوسک مطبوعاتی‌ها، مشتریانی را که پول خرد ندارند شکل آدامس خرسی. پزشکان، بیماران را شکل عابربانک. خبرنگاران، مسوولان را شکل سوژه.
مسئولان، خبرنگاران را شکل موی‌دماغ.
تلویزیون، مردم را شکل هویج.
مردم، تلویزیون را شکل یخچال.
کاربران اینترنت، جامعه را شکل فیس‌بوک.
نویسندگان فیس‌بوک، خوانندگان را شکل لایک.
سیاستمداران، مردم را شکل رای. مردم، سیاستمداران را شکل تاجر. تاجران، سیاستمداران را شکل لابی. سیاستمداران، تاجران را شکل اسپانسر.
مردم، دولت‌ها را به شکل عجیبی می‌بینند. در حالی که دولت‌ها یا اصلا مردم را نمی‌بینند یا اگر ببینند- در یک دوره - شکل سیب‌زمینی می‌بینند، در دوره‌ای دیگر، جور دیگر می‌بینند.
آمبولانس‌چی هم همه سیاستمداران و مسئولان را به یک‌چشم می‌بیند. اما دیده شده برخی از مسئولان چشم ندارند آمبولانس‌چی را ببینند که جا دارد بروم در افق گم شوم و خلاص.
کیوسک مطبوعاتی‌ها، مشتریانی را که پول خرد ندارند شکل آدامس خرسی. پزشکان، بیماران را شکل عابربانک. خبرنگاران، مسوولان را شکل سوژه.
مسئولان، خبرنگاران را شکل موی‌دماغ.
تلویزیون، مردم را شکل هویج.
مردم، تلویزیون را شکل یخچال.
کاربران اینترنت، جامعه را شکل فیس‌بوک.
نویسندگان فیس‌بوک، خوانندگان را شکل لایک.
سیاستمداران، مردم را شکل رای. مردم، سیاستمداران را شکل تاجر. تاجران، سیاستمداران را شکل لابی. سیاستمداران، تاجران را شکل اسپانسر.
مردم، دولت‌ها را به شکل عجیبی می‌بینند. در حالی که دولت‌ها یا اصلا مردم را نمی‌بینند یا اگر ببینند- در یک دوره - شکل سیب‌زمینی می‌بینند، در دوره‌ای دیگر، جور دیگر می‌بینند.
آمبولانس‌چی هم همه سیاستمداران و مسئولان را به یک‌چشم می‌بیند. اما دیده شده برخی از مسئولان چشم ندارند آمبولانس‌چی را ببینند که جا دارد بروم در افق گم شوم و خلاص.
