این معمای
پیچیده و غیر قابل حل وفهمی نمی باشد که چرا در مدت 36 سال برای دور زدن بیان حقایق
یا پیدایش ورشد پدیده های ناهنجار اجتماعی از جمله تکدی گری نه ریشه یابی نمی شود
که به معلول ها پرداخته می شود تاریش رهبر ودولتمردان گیر نباشد . بنابراین بی جهت
نیست که چرا گزارشگر نگفته است باید در کشور ثروتمند ایران با وجود ذخایر گاز
ومنابع سرشار از نفت پدیده های شوم
اجتماعی همچون کودکان کار خیابانی ، کارتون خوابان ، زنان تن فروش وجوانان کلیه
فروش وتکدی گری وجود داشته ودرحال رشد
باشد؟ در صورتی گزارشگر روزی نامه ی جمهوری اسلامی گزارش داده گدایی یا تکدی گری پدیده‌ای اجتماعی
است که چهره‌ای زشت و ناموزون از جامعه را به نمایش می‌گذارد.
هریک از ما روزانه در گذر از خیابان، داخل مترو، اتوبوس و... به متکدیان زیادی بر می‌خوریم که با بهانه‌های گوناگون، نگاه ترحم آمیز دیگران را متوجه خود کرده و از آنان درخواست کمک می‌کنند.این پدیده که در تمام سطوح شهر از بالا تا پایین دیده می‌شود، مساله‌ای است که به چاره اندیشی درست و مناسب نیاز دارد. شاید پدیده فقر در جامعه، از علت‌های مهم در ایجاد تکدی گری است که در بروز و میزان این مساله نقش مهمی بازی می‌کند.اما بدون اشاره به عامل فقر که چیسد . ولی برای توجیت فقر گفته فقر به عنوان مشکلی پایه‌ای در بیشتر کشور‌ها وجود داشته است و از مسائل دامن گیر کشور ما نیز به شمار می‌رود.
هریک از ما روزانه در گذر از خیابان، داخل مترو، اتوبوس و... به متکدیان زیادی بر می‌خوریم که با بهانه‌های گوناگون، نگاه ترحم آمیز دیگران را متوجه خود کرده و از آنان درخواست کمک می‌کنند.این پدیده که در تمام سطوح شهر از بالا تا پایین دیده می‌شود، مساله‌ای است که به چاره اندیشی درست و مناسب نیاز دارد. شاید پدیده فقر در جامعه، از علت‌های مهم در ایجاد تکدی گری است که در بروز و میزان این مساله نقش مهمی بازی می‌کند.اما بدون اشاره به عامل فقر که چیسد . ولی برای توجیت فقر گفته فقر به عنوان مشکلی پایه‌ای در بیشتر کشور‌ها وجود داشته است و از مسائل دامن گیر کشور ما نیز به شمار می‌رود.
در دنباله گزارشگر برای نان قرضدادن ناهرپرهیزی کرده و گفته برطرف کردن نیازهای نخستین افراد جامعه
همچون مسکن، خوراک و پوشاک و... که نبود آنها به نوعی فقر مطلق است، به اجرای
سیاست‌های رفاهی و گسترش عدالت اجتماعی و چاره جویی و ارایه راهکارهای بنیادی بلند
مدت در جامعه نیازمند است. البته نگفته که چرا پیگیری سیاست‌های رفاهی و گسترش عدالت اجتماعی و چاره
جویی و ارایه راهکارهای بنیادی بلند مدت در مدت 36 سال نه نشده که شرایط بدتر شده
چون فاصله عمیق طبقاتی هرروز بیشتر می شود.
بهرحال عجیب اینکه گزارشگر بدون آنکه
بگوید در خلافت داعشی ولایت فقیه از صدر
تاذیل آلوده به فساد باند بازی و مافیا در
کدام بخش ونهادی وجود ندارد که بعنوان عدم
ارائه راه حل تکدی گری به نکته درخور توجه
بقول خودش اشاره کرده و گفته ، در بسیاری اوقات پشت پرده این مساله اجتماعی مافیای
بزرگ تکدی گری و دسته‌های گسترده‌ای از گروه‌های مجرم تبهکار همچون غولی نامهربان
ایستاده و زنان و مردان جوان و سالخورده و کودکان را به عنوان طعمه‌های خود در
اختیار گرفته‌اند.
گدایی یا تکدی گری پدیده‌ای اجتماعی است
که چهره‌ای زشت و ناموزون از جامعه را به نمایش می‌گذارد.هریک از ما روزانه در گذر از خیابان،
داخل مترو، اتوبوس و... به متکدیان زیادی بر می‌خوریم که با بهانه‌های گوناگون،
نگاه ترحم آمیز دیگران را متوجه خود کرده و از آنان درخواست کمک می‌کنند.این پدیده
که در تمام سطوح شهر از بالا تا پایین دیده می‌شود، مساله‌ای است که به چاره
اندیشی درست و مناسب نیاز دارد.گدایی یا تکدی گری پدیده‌ای اجتماعی است
که در بیشتر جوامع و به شکل‌ها و شیوه‌های گوناگون دیده می‌شود و چهره‌ای زشت و
نامتعادل از جامعه را به نمایش می‌گذارد.این پدیده که از علل و عوامل اجتماعی،
اقتصادی، فرهنگی و... موجود در جامعه ناشی می‌شود، می‌تواند بستری خطرناک برای
بسیاری از مسائل و مشکلات اجتماعی دیگر باشد.
اما
این که چه علل یا عواملی این مساله را ایجاد می‌کنند و چگونه می‌توان آن را در
جامعه برطرف کرد، موضوعی است که نیازمند بحث و بررسی است.
شاید پدیده فقر در جامعه، از علت‌های مهم در ایجاد تکدی گری است که در بروز و میزان این مساله نقش مهمی بازی می‌کند.
فقر به عنوان مشکلی پایه‌ای در بیشتر کشور‌ها وجود داشته است و از مسائل دامن گیر کشور ما نیز به شمار می‌رود.
برطرف کردن نیازهای نخستین افراد جامعه همچون مسکن، خوراک و پوشاک و... که نبود آنها به نوعی فقر مطلق است، به اجرای سیاست‌های رفاهی و گسترش عدالت اجتماعی و چاره جویی و ارایه راهکارهای بنیادی بلند مدت در جامعه نیازمند است.
این مشکل که حل آن به بستر سازی‌های اجتماعی و اقتصادی ویژه نیازمند است بستری مهم در ایجاد مسائل و مشکلات اجتماعی همچون پدیده ناخوشایند تکدی گری است که به صورت زنجیره‌ای عمل کرده و آسیب‌های سنگینی را بر پیکره جامعه وارد می‌کند که در بلند مدت نیز به صورت فرهنگی نادرست در میان جمعیت تکدی گری ریشه دوانده و نسل‌های بعدی آنان را نیز درگیر خود می‌کند.
تکدی گری و گدایی از آسیب‌ها و مشکلات ریشه‌ای هر جامعه است که ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... را درگیر خود می‌کند.
در این میان این پدیده در شهرها به ویژه در شهرهای بزرگ از معضلات اجتماعی بزرگ است که افراد درگیر در آن با شیوه‌های گوناگون و با سوء استفاده از احساسات و عواطف انسانی، در تلاش برای به دست آوردن منافع شخصی هستند که در نهایت با ذلت و خواری و نمایش اعضای از کار افتاده، معلول، زخمی، و... در گوشه و کنار شهرها و حتی روستاهای کشور پدیدار می‌شوند.
متکدیان یا گدایان کسانی هستند که بدون هیچ گونه کار و تلاشی و یا ارایه تولید و خدمتی به نوعی سربار و مصرف گرا در جامعه به شمار می‌روند که درون خود ریشه‌های بسیاری از نابسامانی‌ها و آسیب‌های اجتماعی را پرورش می‌دهند.
پژوهشگران بر این باورند که در پیدایش این پدیده منفی اجتماعی، علل و عوامل بسیاری نقش دارند که نبود کار و اشتغال، نداشتن مهارت‌ها و فنون شغلی و حرفه ای، فقر مادی، پیری و از کار افتادگی، رخوت و سستی، اعتیاد، معلولیت، ناتوانی و بیماری، مسائل خانوادگی از جمله فروپاشی خانواده، مهاجرت از روستا به شهر، نابسامانی‌های اقتصادی همچون درآمد بسیار پایین در بعضی از مشاغل، بالا بودن هزینه‌های زندگی، ضعف فرهنگ حاکم بر خانواده‌های متکدیان، شکاف ژرف طبقاتی و... از جمله این عوامل به شمار می‌روند.
در این میان نابسامانی‌ها و نارسایی‌های اجتماعی نقش مهمی دارند، به طوری که گدایی افراد سالخورده؛ ناتوان، معلول، بی‌سرپرست و... تا اندازه زیادی پیامد مدیریت و خدمت رسانی نامناسب سازمان‌ها و مراکز متولی در این زمینه است.
اما همانطور که پیش‌تر گفته شد، این مساله اجتماعی که روز به روز نیز بر دامنه آن به ویژه در شهرهای بزرگ افزوده می‌شود، عامل بسیاری از آسیب‌ها و مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... دیگر است و از این رو نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار آن گذشت.
در ایران با آن که برابر مواد «712 » و « 713 » «قانون مجازات اسلامی»، تکدی گری جرم به شمار می‌رود و بایستی بر مبنای قانون با آن برخورد شود (و بیش از 11 ارگان کشور نیز موظف شده‌اند که با این پدیده برخورد و آن را ساماندهی کنند) اما همچنان این مساله به عنوان تصویری ناخوشایند در بیشتر شهرهای کشورمان خودنمایی می‌کند.
نکته درخور توجه این که، در بسیاری اوقات پشت پرده این مساله اجتماعی مافیای بزرگ تکدی گری و دسته‌های گسترده‌ای از گروه‌های مجرم تبهکار همچون غولی نامهربان ایستاده و زنان و مردان جوان و سالخورده و کودکان را به عنوان طعمه‌های خود در اختیار گرفته‌اند.
عملکرد این دسته‌های سازمان دهی شده غیرقانونی به گونه‌ای است که متکدیان با تغییر چهره تکدی گری به دست فروشی و در ساعت‌های مشخص و در محل‌های از پیش تعیین شده‌ای اقدام به گدایی کرده و در واقع می‌توان گفت که هریک از این افراد که زیرگروه دسته‌های بزرگتر به شمار می‌روند، محدوده‌های جغرافیایی خاصی از شهرها را به عنوان قلمرو خود در اختیار دارند.
پژوهشگران بر این نظر هستند که تکدی گری پدیده‌ای است که در تمام کشورهای دنیا حتی کشورهای پیشرفته به آسانی دیده می‌شود اما نسبت آن با جمعیت جامعه نشان از شاخص امنیت و رفاه اجتماعی دارد.
تکدی گری پیامد مجموعه‌ای از فرآیندهای اجتماعی مانند بیکاری است که در جامعه نمود پیدا می‌کند. در واقع تکدی گری حاصل وضعیت نابسامان اقتصادی است. این پدیده به انواع مختلف در جامعه بروز کرده که حادترین نوع آن استفاده از زنان و کودکان برای تکدی گری است.
رویارویی با این معضل نیازمند همکاری و هماهنگی دستگاه‌ها و سازمان‌های متولی به ویژه سازمان‌های حمایتی و مدیریت شهری است.
بیشتر کسانی که در جامعه گدایی می‌کنند مگر شماری از آنها، افرادی هستند که در خدمت مافیای تکدی گری در جامعه عمل کرده و بیشتر قربانیان نیز زنان و کودکانی هستند که از سر نیاز، بی‌سرپرستی، اعتیاد و... گرفتار این دسته‌ها شده و اغلب نیز در پوشش گدایان اقدام‌های تبهکارانه همچون دزدی، فروش و توزیع مواد مخدر و... را انجام می‌دهند.
جمع بندی
تکدی گری به عنوان یک معضل حاد اجتماعی ریشه در عوامل بسیاری دارد که نمونه‌ای از این عوامل، نبود درآمد، بیکاری، ناتوانی، اعتیاد و... است که این عوامل خود به عنوان عامل مسائل اجتماعی دیگر، پیامدهای جبران ناپذیر و آسیب‌های اجتماعی بسیاری را به وجود می‌آورند. در بیشتر کشورهای جهان نهادهای مردمی همچون سازمان‌های مردم نهاد (NGO) در کنار سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی قرار گرفته و برای رفع این معضل در جامعه دست به کار می‌شوند.
در ایران نیز حمایت‌های اجتماعی و اقتصادی ویژه‌ای برای کمک به نیازمندان وجود دارد اما پاک کردن زشتی گدایی از چهره جامعه مشکلی است که به هماهنگی و همکاری سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی همچون سازمان‌های حمایتی، مدیریت شهری، دستگاه‌های مبارزه با تبهکاری و... نیازمند است تا با شناسایی افراد و گروه‌های نیازمند از غیر نیازمند و تبهکار از غیر تبهکار بتوانند خدمات خود را به نیازمندان واقعی ارایه کرده و از گسترش دامنه گروه‌های تبهکار و جرایم گوناگون و استثمار هر چه بیشتر زنان و کودکان جلوگیری به عمل آورند و بدین گونه چشم اندازی زیبا از شهر و عدالت اجتماعی ارایه کنند.از سوی دیگر فرهنگ گدا پروری به عنوان فرهنگی نادرست و بدکارکرد بایستی در جامعه از بین برود و راهکارهایی مناسب برای کمک به نیازمندان ارایه و برنامه‌های مناسب با آن نهادینه شود.
شاید پدیده فقر در جامعه، از علت‌های مهم در ایجاد تکدی گری است که در بروز و میزان این مساله نقش مهمی بازی می‌کند.
فقر به عنوان مشکلی پایه‌ای در بیشتر کشور‌ها وجود داشته است و از مسائل دامن گیر کشور ما نیز به شمار می‌رود.
برطرف کردن نیازهای نخستین افراد جامعه همچون مسکن، خوراک و پوشاک و... که نبود آنها به نوعی فقر مطلق است، به اجرای سیاست‌های رفاهی و گسترش عدالت اجتماعی و چاره جویی و ارایه راهکارهای بنیادی بلند مدت در جامعه نیازمند است.
این مشکل که حل آن به بستر سازی‌های اجتماعی و اقتصادی ویژه نیازمند است بستری مهم در ایجاد مسائل و مشکلات اجتماعی همچون پدیده ناخوشایند تکدی گری است که به صورت زنجیره‌ای عمل کرده و آسیب‌های سنگینی را بر پیکره جامعه وارد می‌کند که در بلند مدت نیز به صورت فرهنگی نادرست در میان جمعیت تکدی گری ریشه دوانده و نسل‌های بعدی آنان را نیز درگیر خود می‌کند.
تکدی گری و گدایی از آسیب‌ها و مشکلات ریشه‌ای هر جامعه است که ساختارهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... را درگیر خود می‌کند.
در این میان این پدیده در شهرها به ویژه در شهرهای بزرگ از معضلات اجتماعی بزرگ است که افراد درگیر در آن با شیوه‌های گوناگون و با سوء استفاده از احساسات و عواطف انسانی، در تلاش برای به دست آوردن منافع شخصی هستند که در نهایت با ذلت و خواری و نمایش اعضای از کار افتاده، معلول، زخمی، و... در گوشه و کنار شهرها و حتی روستاهای کشور پدیدار می‌شوند.
متکدیان یا گدایان کسانی هستند که بدون هیچ گونه کار و تلاشی و یا ارایه تولید و خدمتی به نوعی سربار و مصرف گرا در جامعه به شمار می‌روند که درون خود ریشه‌های بسیاری از نابسامانی‌ها و آسیب‌های اجتماعی را پرورش می‌دهند.
پژوهشگران بر این باورند که در پیدایش این پدیده منفی اجتماعی، علل و عوامل بسیاری نقش دارند که نبود کار و اشتغال، نداشتن مهارت‌ها و فنون شغلی و حرفه ای، فقر مادی، پیری و از کار افتادگی، رخوت و سستی، اعتیاد، معلولیت، ناتوانی و بیماری، مسائل خانوادگی از جمله فروپاشی خانواده، مهاجرت از روستا به شهر، نابسامانی‌های اقتصادی همچون درآمد بسیار پایین در بعضی از مشاغل، بالا بودن هزینه‌های زندگی، ضعف فرهنگ حاکم بر خانواده‌های متکدیان، شکاف ژرف طبقاتی و... از جمله این عوامل به شمار می‌روند.
در این میان نابسامانی‌ها و نارسایی‌های اجتماعی نقش مهمی دارند، به طوری که گدایی افراد سالخورده؛ ناتوان، معلول، بی‌سرپرست و... تا اندازه زیادی پیامد مدیریت و خدمت رسانی نامناسب سازمان‌ها و مراکز متولی در این زمینه است.
اما همانطور که پیش‌تر گفته شد، این مساله اجتماعی که روز به روز نیز بر دامنه آن به ویژه در شهرهای بزرگ افزوده می‌شود، عامل بسیاری از آسیب‌ها و مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... دیگر است و از این رو نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار آن گذشت.
در ایران با آن که برابر مواد «712 » و « 713 » «قانون مجازات اسلامی»، تکدی گری جرم به شمار می‌رود و بایستی بر مبنای قانون با آن برخورد شود (و بیش از 11 ارگان کشور نیز موظف شده‌اند که با این پدیده برخورد و آن را ساماندهی کنند) اما همچنان این مساله به عنوان تصویری ناخوشایند در بیشتر شهرهای کشورمان خودنمایی می‌کند.
نکته درخور توجه این که، در بسیاری اوقات پشت پرده این مساله اجتماعی مافیای بزرگ تکدی گری و دسته‌های گسترده‌ای از گروه‌های مجرم تبهکار همچون غولی نامهربان ایستاده و زنان و مردان جوان و سالخورده و کودکان را به عنوان طعمه‌های خود در اختیار گرفته‌اند.
عملکرد این دسته‌های سازمان دهی شده غیرقانونی به گونه‌ای است که متکدیان با تغییر چهره تکدی گری به دست فروشی و در ساعت‌های مشخص و در محل‌های از پیش تعیین شده‌ای اقدام به گدایی کرده و در واقع می‌توان گفت که هریک از این افراد که زیرگروه دسته‌های بزرگتر به شمار می‌روند، محدوده‌های جغرافیایی خاصی از شهرها را به عنوان قلمرو خود در اختیار دارند.
پژوهشگران بر این نظر هستند که تکدی گری پدیده‌ای است که در تمام کشورهای دنیا حتی کشورهای پیشرفته به آسانی دیده می‌شود اما نسبت آن با جمعیت جامعه نشان از شاخص امنیت و رفاه اجتماعی دارد.
تکدی گری پیامد مجموعه‌ای از فرآیندهای اجتماعی مانند بیکاری است که در جامعه نمود پیدا می‌کند. در واقع تکدی گری حاصل وضعیت نابسامان اقتصادی است. این پدیده به انواع مختلف در جامعه بروز کرده که حادترین نوع آن استفاده از زنان و کودکان برای تکدی گری است.
رویارویی با این معضل نیازمند همکاری و هماهنگی دستگاه‌ها و سازمان‌های متولی به ویژه سازمان‌های حمایتی و مدیریت شهری است.
بیشتر کسانی که در جامعه گدایی می‌کنند مگر شماری از آنها، افرادی هستند که در خدمت مافیای تکدی گری در جامعه عمل کرده و بیشتر قربانیان نیز زنان و کودکانی هستند که از سر نیاز، بی‌سرپرستی، اعتیاد و... گرفتار این دسته‌ها شده و اغلب نیز در پوشش گدایان اقدام‌های تبهکارانه همچون دزدی، فروش و توزیع مواد مخدر و... را انجام می‌دهند.
جمع بندی
تکدی گری به عنوان یک معضل حاد اجتماعی ریشه در عوامل بسیاری دارد که نمونه‌ای از این عوامل، نبود درآمد، بیکاری، ناتوانی، اعتیاد و... است که این عوامل خود به عنوان عامل مسائل اجتماعی دیگر، پیامدهای جبران ناپذیر و آسیب‌های اجتماعی بسیاری را به وجود می‌آورند. در بیشتر کشورهای جهان نهادهای مردمی همچون سازمان‌های مردم نهاد (NGO) در کنار سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی قرار گرفته و برای رفع این معضل در جامعه دست به کار می‌شوند.
در ایران نیز حمایت‌های اجتماعی و اقتصادی ویژه‌ای برای کمک به نیازمندان وجود دارد اما پاک کردن زشتی گدایی از چهره جامعه مشکلی است که به هماهنگی و همکاری سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی همچون سازمان‌های حمایتی، مدیریت شهری، دستگاه‌های مبارزه با تبهکاری و... نیازمند است تا با شناسایی افراد و گروه‌های نیازمند از غیر نیازمند و تبهکار از غیر تبهکار بتوانند خدمات خود را به نیازمندان واقعی ارایه کرده و از گسترش دامنه گروه‌های تبهکار و جرایم گوناگون و استثمار هر چه بیشتر زنان و کودکان جلوگیری به عمل آورند و بدین گونه چشم اندازی زیبا از شهر و عدالت اجتماعی ارایه کنند.از سوی دیگر فرهنگ گدا پروری به عنوان فرهنگی نادرست و بدکارکرد بایستی در جامعه از بین برود و راهکارهایی مناسب برای کمک به نیازمندان ارایه و برنامه‌های مناسب با آن نهادینه شود.
