ایمیل دریافتی – 19 مهر-93
ﺑﯿﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮ ...
ﭼﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺳﺎﺩﻩ؛
ﻣﺜﻞ:
ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ...
ﺁﺭﺍﻣﻢ، ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ...
ﺑﯿﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﻦ، ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻨﻮﯾﺲ ...
ﺧﻮﺍﻫﺮ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ، ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ " ﻭﺍﻭ " ﺑﻨﻮﯾﺲ ...
ﺗﺮﺱ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ " ﻁ/ ﺕ " ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﻨﻮﯾﺲ ...
ﻭ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺗﮑﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﺩ !
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ !
ﮐﻪ ﭼﺮﺥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺪ !
ﺍﺻﻼ ﺑﯿﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﻋﻠﯽ ﭼﭗ ﺑﺰﻥ ...
ﺗﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﻋﻠﯽ ﭼﭗ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻥ ...
ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭ، ﺳﻮﺕ ﺑﺰﻥ ...
ﻧﮕﻮ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺧﺘﻢ، ﺗﻌﻄﯿﻞ !
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ !
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻫﺎ،
ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻫﺎ،
ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ !
ﺧﻄﺮ ﮐﻦ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍ ...
ﺳﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻧﺪﮔﯽ !
ﮐﺎﺭﺕ، ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺕ، ﺟﺎﻧﺖ ﺣﺘﯽ ...
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﮐﻪ ﭼﻪ؟ !
ﮐﻪ ﺧﻂ ﻧﯿﻔﺘﺪ ﺭﻭﯼ ﺷﯿﺸﻪﺀ ﺩﻟﺖ؟ !
ﺑﯿﺎ ﯾ ﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﯽ ﻫﺪﻑ، ﺑﯽ ﻧﻘﺸﻪ، ﺑﯽ ﻗﻄﺐ ﻧﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻔﺖ ...
ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ ﺣﺘﯽ ...
ﺑﺮﻭ ﺑﺒﺎﺯ !
ﻧﺘﺮﺱ ! ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻦ ...
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺗﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ !
ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﺎﺩﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﭘﺎﻻﯾﺶ ﺭﻭﺡ ...
ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺟﺰﯾﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ !
ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻦ
